BOŻA WSZECHMOC

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

BOŻA WSZECHMOC

„Najwyższy ma moc nad królestwem ludzkim; daje je, komu chce, może nad nim ustanowić najuniżeńszego z ludzi.” (Księga Daniela 4,14)

Wspaniałe to Słowo. Bóg jest Wszechmocny i ma nad wszystkim kontrolę. On nawet żebraka może uczynić królem, a króla żebrakiem! Niemożliwe? A jednak…

Babiloński król Nebukadnesar był najpotężniejszym władcą w jego czasach, a jego królestwo rozciągało się na wiele ówczesnych narodów. „A przed wielkością, której On [Bóg] mu udzielił, wszystkie ludy, plemiona i języki drżały i lękały się go; bo, kogo chciał, zabijał, a kogo chciał, zostawiał przy życiu, kogo chciał, wywyższał, a kogo chciał, poniżał” (Księga Daniela 5,19). Ten potężny władca popadł w obłęd pychy, bowiem zaczął sobie samemu przypisywać wszystko, co w życiu osiągnął: „Odezwał się król i rzekł: Czy to nie jest ów wielki Babilon, który zbudowałem na siedzibę króla dzięki potężnej mojej mocy i dla uświetnienia mojej wspaniałości?” (Księga Daniela 4,27). Na skutek jego pychy Bóg pozbawił go władzy królewskiej. Nie tylko to: Nebukadnesar popadł w chorobę psychiczną. Oczywiście nie chcę przez to powiedzieć, że wszystkie choroby psychiczne są karą za grzechy, jednak w tym właśnie przypadku tak było. „Wypędzony został spośród ludzi i jadał trawę jak bydło, a rosa niebieska zraszała jego ciało, a jego włosy urosły jak u orłów pierze, a jego paznokcie jak u ptaków pazury” (4,30).

Jednak to nie koniec tej historii. Bóg dał Nebukadnesarowi jeszcze jedną szansę! „A po upływie dni ja, Nebukadnesar, podniosłem oczy ku niebu; a gdy znowu rozum mi powrócił, wtedy błogosławiłem Najwyższego, a Żyjącego wiecznie chwaliłem i wysławiałem, gdyż jego władza jest władzą wieczną, a jego królestwo z pokolenia w pokolenie. A wszyscy mieszkańcy ziemi uważani są za nic, według swojej woli postępuje z wojskiem niebieskim i z mieszkańcami ziemi. Nie ma takiego, kto by powstrzymał jego rękę i powiedział mu: Co czynisz?” (4,31-32). Ten pogański władca w końcu zwrócił się ku Bogu i wyznał, że to Bóg ma nad wszystkim władzę i to On może wszystko! Gdy tak postąpił, wówczas Bóg zadziałał w cudowny sposób: „W tym właśnie czasie powrócił mi rozum i dostojność i powróciła mi moja okazałość na chwałę mojego królestwa; moi doradcy i moi dostojnicy szukali mnie i znowu przywrócono mnie do godności królewskiej i dano mi jeszcze większą władzę. Teraz ja, Nebukadnesar, chwalę, wywyższam i wysławiam Króla Niebios, gdyż wszystkie jego dzieła są prawdą i jego ścieżki są sprawiedliwością. Tych zaś, którzy pysznie postępują, może poniżyć” (4,33-34).

Jak wspaniały jest zatem Bóg, który nawet potężnego króla może tak poniżyć! Pamiętajmy więc na Słowa Boże: „Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony” (Ewangelia Łukasza 14,11) oraz: „Bóg się pysznym przeciwstawia, a pokornym łaskę daje” (List Jakuba 4,6).

Panie, pomóż nam być pokornymi, byśmy nie musieli zostać poniżeni i upokorzeni!

Estera Bednarska