ODDAJMY BOGU NASZE SERCA

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

ODDAJMY BOGU NASZE SERCA

„Gdyż miłości chcę, a nie ofiary, i poznania Boga, nie całopaleń.” (Księga Ozeasza 6,6)

Bóg pragnie naszego serca. „Synu mój, daj mi swoje serce, a twoje oczy niechaj strzegą moich dróg!” (Przypowieści Salomona 23,26). „Czy takie ma Pan upodobanie w całopaleniach i w rzeźnych ofiarach, co w posłuszeństwie dla głosu Pana? Oto: Posłuszeństwo lepsze jest niż ofiara, a uważne słuchanie lepsze niż tłuszcz barani” (I Księga Samuela 15,22).

Ofiary, które przynosimy dla Boga żyjąc w grzechu i nie pragnąc zmienić swego serca i postępowania, są dla Niego obrzydliwością. „Nie składajcie już ofiary daremnej, kadzenie, nowie i sabaty mi obrzydły, zwoływanie uroczystych zebrań – nie mogę ścierpieć świąt i uroczystości. Waszych nowiów i świąt nienawidzi moja dusza, stały mi się ciężarem, zmęczyłem się znosząc je. A gdy wyciągacie swoje ręce, zakrywam moje oczy przed wami, choćbyście pomnożyli wasze modlitwy, nie wysłucham was, bo na waszych rękach pełno krwi. Obmyjcie się, oczyśćcie się, usuńcie wasze złe uczynki sprzed moich oczu, przestańcie źle czynić! Uczcie się dobrze czynić, przestrzegajcie prawa, brońcie pokrzywdzonego, wymierzajcie sprawiedliwość sierocie, wstawiajcie się za wdową!” (Księga Izajasza 1,13-17).

Choćbyśmy dawali wielkie dziesięciny na sprawę Bożą, a nie czynili tego z naszego serca, lecz tylko z przyzwyczajenia i po to, by inni widzieli, jest to dla Boga ohydą. „Gdy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak to czynią obłudnicy w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę powiadam wam: Odbierają zapłatę swoją. Ale ty, gdy dajesz jałmużnę, niechaj nie wie lewica twoja, co czyni prawica twoja, aby twoja jałmużna była ukryta, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie” (Ewangelia Mateusza 6,2-4). „A usiadłszy naprzeciwko skarbnicy, przypatrywał się, jak lud wrzucał pieniądze do skarbnicy i jak wielu bogaczy dużo wrzucało. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwie drobne monety, to jest tyle, co jeden grosz. I przywoławszy uczniów swoich, rzekł im: Zaprawdę powiadam wam, ta uboga wdowa wrzuciła więcej do skarbnicy niż wszyscy, którzy wrzucali. Bo wszyscy wrzucali z tego, co im zbywało, ale ta ze swego ubóstwa wrzuciła wszystko, co miała, całe swoje utrzymanie” (Ewangelia Marka 12,41-44).

Oddajmy Bogu wszystko, co mamy – całe nasze serce! Szukajmy Jego woli we wszystkim, co czynimy, by to On dysponował wszystkim dziedzinami naszego życia, także naszym majątkiem! „Z całego serca szukam ciebie, nie daj mi zboczyć od przykazań twoich! W sercu moim przechowuję słowo twoje, abym nie zgrzeszył przeciwko tobie” (Psalm 119,10-11) „Naucz mnie czynić wolę swoją, bo Ty jesteś Bogiem moim” (Psalm 143,10).

Estera Bednarska