GRZECH ZANIECHANIA

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

GRZECH ZANIECHANIA

Werset przewodni: „Zaprawdę powiadam wam, czegokolwiek nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, i mnie nie uczyniliście.” (Ewangelia Mateusza 25,45)

Dzisiejszy werset jest fragmentem wypowiedzi Jezusa Chrystusa. Dla lepszego zrozumienia przytoczę kontekst tego wersetu: „Wtedy powie i tym po lewicy: Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, zgotowany diabłu i jego aniołom. Albowiem łaknąłem, a nie daliście mi jeść, pragnąłem, a nie daliście mi pić. Byłem przychodniem, a nie przyjęliście mnie, nagim, a nie przyodzialiście mnie, chorym i w więzieniu i nie odwiedziliście mnie. Wtedy i oni mu odpowiedzą, mówiąc: Panie! Kiedy widzieliśmy cię łaknącym albo pragnącym, albo przychodniem, albo nagim, albo chorym, albo w więzieniu i nie usłużyliśmy ci? Wtedy im odpowie tymi słowy: Zaprawdę powiadam wam, czegokolwiek nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, i mnie nie uczyniliście. I odejdą ci na kaźń wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego” (Ewangelia Mateusza 25,41-46).

Pismo Święte dotyka tutaj problemu grzechu, który jakże często jest pomijany i nie uznawany za coś złego – grzechu zaniedbania. „Kto więc umie dobrze czynić, a nie czyni, dopuszcza się grzechu” – pisze apostoł Jakub (List Jakuba 4,17). Gdy przychodzimy do Boga w codziennej modlitwie wyznając Mu swoje grzechy, to jak często zapominamy lub pomijamy ten właśnie grzech. Jak wiele okazji mamy każdego dnia do czynienia dobra! Jak wiele budujących słów mogliśmy powiedzieć, a nie uczyniliśmy tego! Jak wiele modlitw za ludzi w potrzebie nie zostało wypowiedzianych przez nas, pomimo tego, że wiedzieliśmy o ich trudnej sytuacji życiowej! Jaki ogrom czasu marnujemy każdego dnia zajmując się sprawami drugo czy nawet trzeciorzędnymi, a pomijając te najważniejsze, zapominając, że jesteśmy sługami Bożymi, szafarzami w Jego Królestwie. „Tak niechaj każdy myśli o nas jako o sługach Chrystusowych i o szafarzach tajemnic Bożych. A od szafarzy tego się właśnie wymaga, żeby każdy okazał się wierny” (I List do Koryntian 4,1-2). „Kto zaś z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie do niego, gdy powróci z pola: Chodź zaraz i zasiądź do stołu? Czy nie powie mu raczej: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż się najem i napiję, a potem i ty będziesz jadł i pił? Czy dziękuje słudze, że uczynił to, co mu polecono? Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: Sługami nieużytecznymi jesteśmy, bo co winniśmy byli uczynić, uczyniliśmy” (Ewangelia Łukasza 17,7-10). Tak, sługami nieużytecznymi dla Boga, bo wypełniliśmy tylko swój obowiązek, nic ponadto!

Boże, Panie nasz, naucz nas każdą chwilę naszego życia wykorzystywać dla Ciebie, „Naucz nas liczyć dni nasze, abyśmy posiedli mądre serce!” (Psalm 90,12). „Cokolwiek czynicie, z duszy czyńcie jako dla Pana, a nie dla ludzi, wiedząc, że od Pana otrzymacie jako zapłatę dziedzictwo, gdyż Chrystusowi Panu służycie” (List do Kolosan 3,23-24).

Autor: Estera Bednarska

[FMP].
[/FMP]