Rozważania Biblijne 07.07.2022

07.07 „Bo tak mówi Ten, który jest Wysoki i Wyniosły, który króluje wiecznie, a którego imię jest „Święty”: Króluję na wysokim i świętym miejscu, lecz jestem też z tym, który jest skruszony i pokorny duchem, aby ożywić ducha pokornych i pokrzepić serca skruszonych.” (Księga Izajasza 57,15)

Bóg, Pan panów i Król królów (Objawienie Jana 17,14), „Jedyny, który ma nieśmiertelność, który mieszka w światłości niedostępnej, którego nikt z ludzi nie widział i widzieć nie może” (I List do Tymoteusza 6,16), jednocześnie zamieszkuje przez Swojego Ducha Świętego w nas. On – Wieczny, Święty Doskonały i Niezmienny, jest z tymi, których duch jest pokorny i skruszony. Czyż nie jest to wspaniała obietnica? „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem ich jest Królestwo Niebios” (Ewangelia Mateusza 5,3). „Uniżcie się przed Panem, a wywyższy was” (List Jakuba 4,10). „Ukórzcie się więc pod mocną ręką Bożą, aby was wywyższył czasu swego” (I List Piotra 5,6). „Pan podnosi pokornych, bezbożnych do ziemi poniża” (Psalm 147,6). „Bo Pan upodobał sobie lud swój, pokornych ozdabia zbawieniem!” (Psalm 149,4). „Prowadzi pokornych drogą prawa i uczy ich drogi swojej” (Psalm 25,9). „Z szyderców szydzi, lecz pokornym okazuje łaskę” (Przypowieści Salomona 3,34). „Lecz Ja patrzę na tego, który jest pokorny i przygnębiony na duchu i który z drżeniem odnosi się do mojego słowa” (Księga Izajasza 66,2). „Bóg się pysznym przeciwstawia, a pokornym łaskę daje” (List Jakuba 4,6).

Zatem pamiętaj, drogi Czytelniku: Bóg nigdy nie gardzi tym, który przychodzi przed Jego oblicze z pokorze i ze skruszonym sercem! „Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże” (Psalm 51,19). „I powiedział także do tych, którzy pokładali ufność w sobie samych, że są usprawiedliwieni, a innych lekceważyli, to podobieństwo: Dwóch ludzi weszło do świątyni, aby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak się w duchu modlił: Boże, dziękuję ci, że nie jestem jak inni ludzie, rabusie, oszuści, cudzołożnicy albo też jak ten oto celnik. Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę z całego mego dorobku. A celnik stanął z daleka i nie śmiał nawet oczu podnieść ku niebu, lecz bił się w pierś swoją, mówiąc: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu. Powiadam wam: Ten poszedł usprawiedliwiony do domu swego, tamten zaś nie; bo każdy, kto siebie wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony” (Ewangelia Łukasza 18,9-14).„Pycha przywodzi człowieka do upadku, lecz pokorny duchem dostępuje czci” (Przypowieści Salomona 29,23).

Bądźmy pokorni duchem, a uczci nas Ten, który Sam jest godzien najwyższej czci! „A choć twój początek będzie niepozorny, jednak twój koniec będzie wspaniały” (Księga Joba 8,7).

Autor: Estera Bednarska