DARY DUCHA ŚWIĘTEGO – CZ. VI

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

DARY DUCHA ŚWIĘTEGO – cz. VI

DAR OBDAROWYWANIA

Dar obdarowywania jest to szczególna umiejętność dana niektórym ludziom przez Boga charakteryzująca się zdobywaniem środków materialnych w celu budowania Królestwa Bożego. Innymi słowy, chodzi o to, że Bóg obdarza takich ludzi pieniędzmi i innymi dobrami, aby rozporządzali nimi zgodnie z wolą Bożą. Bóg może dać takim osobom szczególne błogosławieństwo w pracy zawodowej, może też spowodować, że inni ludzie obdarzą ich pieniędzmi czy innymi środkami materialnymi. Z darem tym wiąże się ogromna odpowiedzialność, aby właściwie wykorzystać pieniądze na Boże cele, bowiem przywłaszczenie sobie Bożych pieniędzy może spowodować straszliwe konsekwencje, nawet nagłą śmierć (Dzieje Apostolskie 5,1-11; Księga Jozuego 7,20-26).

Obdarowując innych pieniędzmi darowanymi nam przez Boga, powinniśmy pamiętać o kilku podstawowych zasadach:

1) Im więcej i chętniej dajemy innym, tym więcej i chętniej Bóg obdarza nas.

„Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, natłoczoną, potrzęsioną i przepełnioną dadzą w zanadrze wasze; albowiem jakim sądem sądzicie, takim was osądzą, i jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą” (Ewangelia Łukasza 6,38).

„W tym wszystkim pokazałem wam, że tak pracując, należy wspierać słabych i pamiętać na słowo Pana Jezusa, który sam powiedział: Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać aniżeli brać” (Dzieje Apostolskie 20,35).

„Kto sieje skąpo, skąpo też żąć będzie, a kto sieje obficie, obficie też żąć będzie” (II List do Koryntian 9,6).

2) Powinniśmy darować szczerze, pobudzeni do tego naszym sercem, a nie dlatego że „tak wypada” lub „bo inni tego oczekują”.

„Jeśli kto, obdarowuje, to w szczerości” (List do Rzymian 12,8).

„Każdy, tak jak sobie postanowił w sercu, nie z żalem albo z przymusu; gdyż ochotnego dawcę Bóg miłuje” (II List do Koryntian 9,7).

3) Powinniśmy dzielić się dobrami materialnymi na miarę naszych możliwości.

„Dlatego uznałem za rzecz konieczną, żeby wezwać braci, by przed nami poszli do was i zawczasu przygotowali poprzednio zapowiedziany dar, tak aby on był wyrazem hojności, a nie skąpstwa” (II List do Koryntian 9,5).

„A w tej sprawie daję wam taką radę: będzie to z korzyścią dla was, którzy nie tylko tę działalność rozpoczęliście, lecz i postanowienie to powzięliście jako pierwsi już ubiegłego roku, jeśli teraz dokończycie także tej działalności, aby, jak ochotne było postanowienie, tak i wykonanie nastąpiło w miarę środków, jakie posiadacie. Jeśli bowiem jest ochotna wola, zasługuje ona na uznanie według tego, co ma, a nie według tego, czego nie ma. Nie chodzi bowiem o to, by inni mieli ulgę, a wy obciążenie, lecz chodzi o równość; w obecnym czasie niech wasz nadmiar wyrówna ich niedostatek, by i ich nadmiar służył na pokrycie waszego niedostatku, ażeby była równość, jak napisano: Kto wiele zebrał, nie miał za wiele, a kto mało, nie miał za mało” (II List do Koryntian 8,10-15).

4) Powinniśmy przede wszystkim wspierać materialnie osoby wierzące, które są ubogie, a nie tych, którzy nie chcą przyjść do Boga, by się nawrócić.

„Nie było też między nimi nikogo, który by cierpiał niedostatek, ci bowiem, którzy posiadali ziemię albo domy, sprzedając je, przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży i kładli u stóp apostołów; i wydzielano każdemu, ile komu było potrzeba” (Dzieje Apostolskie 4,34-35).

„Jeśli kto z wiernych ma w swej rodzinie wdowy, niech je wspomaga, aby zbór nie był obciążony i mógł wspierać te, które rzeczywiście są wdowami” (I List do Tymoteusza 5,16).

5) Nie mamy powodu, by martwić się o nasze sprawy materialne, jeżeli obficie i ze szczerego serca dajemy na sprawy Boże.

„Nie troszczcie się więc i nie mówcie: Co będziemy jeść? albo: Co będziemy pić? albo: Czym się będziemy przyodziewać? Bo tego wszystkiego poganie szukają; albowiem Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Ale szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane” (Ewangelia Mateusza 6,31-33).

„Poświadczam zaś, że odebrałem wszystko, nawet więcej niż mi potrzeba; mam wszystkiego pod dostatkiem, otrzymawszy od Epafrodyta wasz dar, przyjemną wonność, ofiarę mile widzianą, w której Bóg ma upodobanie. A Bóg mój zaspokoi wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego w chwale, w Chrystusie Jezusie (List do Filipian 4,18-19).

W naszych modlitwach nie zapominajmy też dziękować naszemu Panu za nasze dobra materialne, nawet jeżeli mamy ich niewiele i prosić o właściwe wykorzystanie tych środków dla Bożych celów, pamiętając o słowach Jezusa: „Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie je mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje podkopują i kradną; ale gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie podkopują i nie kradną. Albowiem gdzie jest skarb twój – tam będzie i serce twoje” (Ewangelia Mateusza 6,19-21).

Autor: Estera Bednarska

[FMP].
[/FMP]