………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

15.11 „W tym wszystkim pokazałem wam, że tak pracując, należy wspierać słabych i pamiętać na słowo Pana Jezusa, który sam powiedział: Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać aniżeli brać.” (Dzieje Apostolskie 20,35)

Widzimy tutaj, że jednym z najważniejszych powodów, dla których powinniśmy pracować jest… udzielanie pomocy potrzebującym braciom i siostrom. Dla ludzi niewierzących werset ten może się wydawać dziwny i niezrozumiały. Oczywistym jest, że praca w celu zaspokojenia swoich potrzeb i potrzeb własnej rodziny jest słuszna i ważna. Jednak równie ważne jest niesienie pomocy tym, którzy są wierzący, a którzy nie mogą pracować bądź też znaleźli się w trudnej sytuacji życiowej. W wersecie poprzedzającym jest napisane: „Sami wiecie, że te oto ręce służyły zaspokojeniu potrzeb moich i tych, którzy są ze mną” (Dzieje Apostolskie 20,34).

Nakaz zawarty w naszym przewodnim wersecie nie oznacza na pewno, że mamy pomagać leniwym, bowiem Słowo Boże mówi: „Kto nie chce pracować, niechaj też nie je” (II List do Tesaloniczan 3,10). Podobny nakaz widzimy w Liście do Efezjan 4,28: „Kto kradnie, niech kraść przestanie, a niech raczej żmudną pracą własnych rąk zdobywa dobra, aby miał z czego udzielać potrzebującemu”. Kto jest tym „potrzebującym”, powinniśmy rozważyć w naszych sercach, oczywiście w świetle Bożego Słowa.

Pamiętajmy też na słowa Jezusa: „Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, natłoczoną, potrzęsioną i przepełnioną dadzą w zanadrze wasze” (Ewangelia Łukasza 6,38). „Sprzedajcie majętności swoje, a dawajcie jałmużnę. Uczyńcie sobie sakwy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej nie ma przystępu, ani mól nie niszczy. Albowiem gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze” (Ewangelia Łukasza 12,33-34).

Wiedzmy też, że gdy udzielamy innym z serca naszego, szczerze i z radością, Sam Bóg nam odpłaci. „Szczęśliwy mąż, który się lituje i pożycza, prowadzi swe sprawy zgodnie z prawem, bo nigdy się nie zachwieje: Sprawiedliwy nigdy nie będzie zapomniany. Nie boi się złej wieści, serce jego jest mocne, ufa Panu. Spokojne jest serce jego, nie boi się, aż spojrzy z góry na nieprzyjaciół swoich. Szczodrze rozdaje, udziela ubogim, sprawiedliwość jego trwa na wieki; potęga jego przybiera na znaczeniu” (Psalm 112,5-9). „Nie żebym oczekiwał daru, ale oczekuję plonu, który obficie będzie zaliczony na wasze dobro. Poświadczam zaś, że odebrałem wszystko, nawet więcej niż mi potrzeba; mam wszystkiego pod dostatkiem, otrzymawszy od Epafrodyta wasz dar, przyjemną wonność, ofiarę mile widzianą, w której Bóg ma upodobanie. A Bóg mój zaspokoi wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego w chwale, w Chrystusie Jezusie” (List do Filipian 4,17-19).

Autor: Estera Bednarska

[FMP].
[/FMP]

Chrześcijanie są prześladowani i traktowani przez muzułmanów gorzej od zwierząt!

Ta umowa jest tak skonstruowana, że nie będą oni w stanie spłacić tej pożyczki nawet ją odpracowując przez całe swoje życie i kolejne pokolenie – nawet ich dzieci.

To jest legalny proceder w Pakistanie. Jak chrześcijanin nie umie pisać a musi zawrzeć taką umowę, to odciska się na niej palec – jego kciuk.

Zdarza się, iż muzułmańscy właściciele fabryk molestują dzieci chrześcijańskich niewolników. Nie wolno również Chrześcijanom napić się ze szklanki, bo za to grozi im śmierć, dlatego że uznawane jest to jako “obraza Islamu”, więc oni piją w kubkach jak je mają i jedzą rękami potrawy z ryżu jak mają co jeść

Jednocześnie prosimy o udostępnianie tej informacji, gdyż potrzeby związane z pomocą żywieniową dla Chrześcijan w Pakistanie są ogromne.