ROZWAŻANIA BIBLIJNE 12.07.2022

12.07 „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem ich jest Królestwo Niebios.” (Ewangelia Mateusza 5,3)

Kim jest ten, który jest ubogi w duchu? To człowiek, który czuje się pokorny i się nie wywyższa. To ten, który nie uważa siebie za lepszego od innych, choćby miał ku temu powody według myślenia ludzkiego. Między innymi o takim człowieku mówi Dawid w jednym ze swoich Psalmów: „Panie! Kto przebywać będzie w namiocie twoim? Kto zamieszka na twej górze świętej? Ten, kto żyje nienagannie i pełni to, co prawe, i mówi prawdę w sercu swoim. Nie obmawia językiem swoim, nie czyni zła bliźniemu swemu ani nie znieważa sąsiada swego. Sam czuje się wzgardzony i niegodny, a czci tych, którzy boją się Pana. Choćby złożył przysięgę na własną szkodę, nie zmieni jej. Pieniędzy swych nie pożycza na lichwę i nie daje się przekupić przeciw niewinnemu. Kto tak czyni, nie zachwieje się nigdy” (Psalm 15,1-5). Z kolei w Księdze Izajasza możemy przeczytać następujące słowa: „Bo tak mówi Ten, który jest Wysoki i Wyniosły, który króluje wiecznie, a którego imię jest „Święty”: Króluję na wysokim i świętym miejscu, lecz jestem też z tym, który jest skruszony i pokorny duchem, aby ożywić ducha pokornych i pokrzepić serca skruszonych” (57,15).

         Jakże trudno jest spotkać człowieka ubogiego w duchu! Takiego, który jest prawdziwie skromny, uważa się sam za niegodnego i choćby miał wiele darów od Boga, niczego nie czyni na pokaz. Takiego, który nikomu nie chwali się swoimi dobrymi uczynkami, wręcz przeciwnie – uważa je za swój obowiązek i żyje dla Pana, pracując dla Niego z całego serca. Takiego, o którym ludzie nawet bliscy częstokroć nie wiedzą, jak wiele czyni dla innych. Jest on tym, o którym mówi Pan Jezus: „Ale ty, gdy dajesz jałmużnę, niechaj nie wie lewica twoja, co czyni prawica twoja, aby twoja jałmużna była ukryta, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie” (Ewangelia Mateusza 6,3-4). Takiego, który gdy się modli, nie popisuje się przed innymi swoją pobożnością i pięknymi słowami, lecz postępuje według słów: „ty, gdy się modlisz, wejdź do komory swojej, a zamknąwszy drzwi za sobą, módl się do Ojca swego, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie” (Ewangelia Mateusza 6,6).

         Zatem bądźmy ubogimi w duchu, a odziedziczymy Królestwo Boże! „Wszyscy zaś przyobleczcie się w szatę pokory względem siebie, gdyż Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Ukórzcie się więc pod mocną rękę Bożą, aby was wywyższył czasu swego. Wszelką troskę swoją złóżcie na niego, gdyż On ma o was staranie. Bądźcie trzeźwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć. Przeciwstawcie mu się, mocni w wierze, wiedząc, że te same cierpienia są udziałem braci waszych w świecie. A Bóg wszelkiej łaski, który was powołał do wiecznej swej chwały w Chrystusie, po krótkotrwałych cierpieniach waszych, sam was do niej przysposobi, utwierdzi, umocni, na trwałym postawi gruncie” (I List Piotra 5,5-10).

Autor: Estera Bednarska