ROZWAŻANIA BIBLIJNE 25.01.2025

przez admin · Opublikowano 25 stycznia 2025 · Zaktualizowano 24 stycznia 2025

25.01 „Wtedy uwierzył Panu, a On poczytał mu to ku usprawiedliwieniu.” (I Księga Mojżeszowa 15,6)

Abram uwierzył słowu, które rzekł do niego Bóg. Gdy przeczytamy kontekst tego wersetu (I Księga Mojżeszowa 15,1-5) dowiemy się, że uwierzył on w niemożliwe! Otóż bezdzietnemu Abramowi Bóg przyrzekł, że jego potomstwo będzie tak liczne, jak gwiazdy na niebie. „Abraham wbrew nadziei, żywiąc nadzieję, uwierzył, aby się stać ojcem wielu narodów zgodnie z tym, co powiedziano: Takie będzie potomstwo twoje. I nie zachwiał się w wierze, choć widział obumarłe ciało swoje, mając około stu lat, oraz obumarłe łono Sary; i nie zwątpił z niedowiarstwa w obietnicę Bożą, lecz wzmocniony wiarą dał chwałę Bogu, mając zupełną pewność, że cokolwiek On obiecał, ma moc i uczynić. I dlatego poczytane mu to zostało za sprawiedliwość” (List do Rzymian 4,18-22).

Czy łatwo byłoby nam uwierzyć w taką obietnicę, gdybyśmy byli na miejscu Abrama? Czy nasza wiara też byłaby nam poczytana za sprawiedliwość? „Czy jest cokolwiek niemożliwego dla Pana? W oznaczonym czasie za rok wrócę do ciebie, a Sara będzie miała syna” (I Księga Mojżeszowa 18,14). „I oto Elżbieta, krewna twoja, którą nazywają niepłodną, także poczęła syna w starości swojej, a jest już w szóstym miesiącu. Bo u Boga żadna rzecz nie jest niemożliwa” (Ewangelia Łukasza 1,36-37).

Drodzy Czytelnicy! Wiele obietnic zapisanych w Słowie Bożym nie spełnia się w naszym życiu po prostu dlatego, że przeszkadza w tym nasza niewiara! „Miejcie wiarę w Boga! Zaprawdę powiadam wam: Ktokolwiek by rzekł tej górze: Wznieś się i rzuć się w morze, a nie wątpiłby w sercu swoim, lecz wierzył, że stanie się to, co mówi, spełni mu się. Dlatego powiadam wam: Wszystko, o cokolwiek byście się modlili i prosili, tylko wierzcie, że otrzymacie, a spełni się wam” (Ewangelia Marka 11,22-24). „A Jezus, obróciwszy się i ujrzawszy ją, rzekł: Ufaj, córko, wiara twoja uzdrowiła cię. I od tej chwili niewiasta była uzdrowiona” (Ewangelia Mateusza 9,22). „Wtedy Jezus, odpowiadając, rzekł do niej: Niewiasto, wielka jest wiara twoja; niechaj ci się stanie, jak chcesz. I uleczona została jej córka od tej godziny” (Ewangelia Mateusza 15,28). „I powiedział do kobiety: Wiara twoja zbawiła cię, idź w pokoju” (Ewangelia Łukasza 7,50).

Tak więc gdy nasza sytuacja jest beznadziejna, gdy trudno nam wierzyć, że Bóg jest gotowy nam pomóc, zawołajmy z głębi serca: Panie, pomóż niedowiarstwu memu! (Ewangelia Marka 9,24). Wtedy, wzmocnieni wiarą, oddamy chwałę naszemu Bogu, a wspaniałe obietnice zaczną się spełniać w naszym życiu (przeczytaj Ewangelia Łukasza 7,2-10).

Estera Bednarska

Kobieta z dziećmi bez dachu nad głową

Kanawal ma 32 lata i czworo dzieci: trzech synów w wieku 2, 8 i 12 lat oraz córkę w wieku 10 lat. Kiedy urodziło się najmłodsze dziecko, mąż poznał inną kobietę, a jakiś czas później się z nią ożenił (nie rozwiódł się przy tym z Kanawal). Ponieważ nie miała gdzie mieszkać, wysłał ją razem z dziećmi do swoich rodziców na wieś. Tam mieszkała z czwórką dzieci ze swoimi teściami przez kilka miesięcy, korzystając z pieniędzy, które mąż przesyłał swoim rodzicom (syn ich utrzymuje, ponieważ obydwoje są schorowani i nie są w stanie pracować). Jednak po kilku miesiącach przyjechał i wyrzucił ją z mieszkania rodziców razem z dziećmi na ulicę, ponieważ stwierdził, że nie zamierza dalej utrzymywać własnych dzieci i żony – chce pomagać tylko rodzicom.

This slideshow requires JavaScript.

Kanawal razem z czwórką dzieci zamieszkała w budynku, którego właściciele przeprowadzili się do miasta. Nie miała ze sobą żadnych rzeczy, tylko trochę odzieży dla siebie i dzieci. Budynek był całkowicie pusty, jednak udało jej się zdobyć kilka starych rzeczy do domu: stare łóżko, które dostała od sąsiadów, stary brudny materac, kilka naczyń i innego wyposażenia do domu – wszystko bardzo zniszczone i niesamowicie brudne, nadające się w zasadzie tylko do wyrzucenia.

W tej chwili kobieta dalej nie ma żadnych środków do życia. Czasem sąsiedzi dają jej trochę jedzenia, a dzieci regularnie korzystają z obiadów gotowanych dla ubogich dzieci z wioski, zapewnionych dzięki naszym Darczyńcom dla 44. dzieci z Duszpasterstwa Dobrego Pasterza.

W tej sytuacji zwracamy się do Was, Drodzy Darczyńcy, o pomoc dla Kanawal i jej dzieci, pamiętając o tym, że:

„Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać siebie nie splamionym przez świat”