DARY DUCHA ŚWIĘTEGO – cz. XVII

DAR APOSTOLSTWA

„A Bóg ustanowił w kościele najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, następnie moc czynienia cudów, potem dary uzdrawiania, niesienia pomocy, kierowania, różne języki. Czy wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokami? Czy wszyscy nauczycielami? Czy wszyscy mają moc czynienia cudów? Czy wszyscy mają dary uzdrawiania? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszyscy je wykładają? Starajcie się tedy usilnie o większe dary łaski; a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą” (II List do Koryntian 12,28-31).

Dar apostolstwa to pochodząca od Boga zdolność powoływania do istnienia i kierowania pracą nowych Kościołów czy innych służb misyjnych. Dar ten jest wymieniony jako pierwszy, gdyż jest niezbędny wręcz, by zaistniał Kościół Boży na tej ziemi. Dar ten posiadali założyciele zborów, naoczni świadkowie Jezusa Chrystusa.

Słowo „apostoł” oznacza posłany, poseł czy wysłannik. Wiemy, że dwunastu uczniów Jezusa nazwanych jest apostołami. „A te są imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, którego zwano Piotrem, i Andrzej, brat jego, i Jakub, syn Zebedeusza, oraz Jan, brat jego, Filip i Bartłomiej, Tomasz i Mateusz, celnik, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Kananejczyk i Judasz Iskariot, ten, który go też wydał” (Ewangelia Mateusza 10,2-4). „A gdy nadeszła pora, zajął miejsce przy stole, a apostołowie z nim” (Ewangelia Łukasza 22,14). Wiemy też, że po sprzeniewierzeniu się Judasza, na jego miejsce został wybrany inny apostoł. „Trzeba więc, aby jeden z tych mężów, którzy chodzili z nami przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał między nami, począwszy od chrztu Jana, aż do dnia, w którym od nas został wzięty w górę, stał się wraz z nami świadkiem jego zmartwychwstania. I wskazali dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, którego też nazywano Justem, i Macieja. Potem modlili się tymi słowy: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego obrałeś, aby zajął miejsce w tej służbie i w posłannictwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść na miejsce swoje. I dali im losy; a los padł na Macieja, i został dołączony do grona jedenastu apostołów” (Dzieje Apostolskie 1,21-26).

Gdy czytamy Nowy Testament możemy zauważyć, że słowo „apostoł” pojawia się wielokrotnie zarówno w Dziejach Apostolskich, jak i w listach Pawła i Piotra, a nawet w Objawieniu Jana. Lecz czy słowo to dotyczy tylko dwunastu uczniów Jezusa? Nie tylko, ponieważ najbardziej znanym apostołem oprócz dwunastu uczniów jest przecież Paweł, który żył już po śmierci Jezusa. Przyjrzyjmy się niektórym fragmentom Pisma Świętego, które mówią o darze apostolstwa Pawła: „Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, powołany na apostoła, wyznaczony do zwiastowania ewangelii Bożej” (List do Rzymian 1,1). „Paweł, powołany z woli Bożej na apostoła Chrystusa Jezusa, i Sostenes, brat” (I List do Koryntian 1,1). „Bo wydaje mi się, że Bóg nas, apostołów oznaczył jako najpośledniejszych, jakby na śmierć skazanych, gdyż staliśmy się widowiskiem dla świata i aniołów, i ludzi” (I List do Koryntian 4,9). „Czy nie jestem wolny? Czy nie jestem apostołem? Czy nie widziałem Jezusa, Pana naszego? Czy wy nie jesteście dziełem moim w Panu?” (I List do Koryntian 9,1). „Ja bowiem jestem najmniejszym z apostołów i nie jestem godzien nazywać się apostołem, gdyż prześladowałem Kościół Boży. Ale z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a łaska jego okazana mi nie była daremna, lecz daleko więcej niż oni wszyscy pracowałem, wszakże nie ja, lecz łaska Boża, która jest ze mną” (I List do Koryntian 15,9-10).

Gdy przestudiujemy powyższe fragmenty możemy zauważyć, że Paweł, podobnie jak dwunastu apostołów, był naocznym świadkiem Jezusa Chrystusa i został powołany na to stanowisko zgodnie z Bożą wolą, a nie ludzką. Wszyscy apostołowie byli ludźmi, którzy osobiście widzieli Jezusa Chrystusa. Dlatego w dzisiejszych czasach trudno byłoby powiedzieć, że jakaś osoba współczesna nam pełni urząd apostoła, ponieważ nikt z nas nie widział Chrystusa Pana i nikogo z nas nie można uznać za jednego z pionierów Kościoła Bożego, tym bardziej w świetle tysięcy różnorodnych denominacji, gdzie każdy zbór czy kościół dowodzi swoich racji.

Autor: Estera Bednarska