ROZWAŻANIA BIBLIJNE 14.07.2022

14.07 „Człowiek dobry z dobrego skarbca serca wydobywa dobro, a zły ze złego wydobywa zło; albowiem z obfitości serca mówią usta jego.” (Ewangelia Łukasza 6,45)

         Prawda ta jest jakże prosta do zrozumienia, bowiem nawet świeckie przysłowie mówi: „co w sercu to na ustach”. Niemożliwe jest postępować dobrze, będąc złymi. Oczywiście można udawać, że jest się dobrym, jednak prędzej czy później pozorne dobro zostanie zdemaskowane. „Choć nienawiść ubiera się w szatę pozornej życzliwości, to jednak jej złość wyjdzie na jaw w zgromadzeniu” (Przypowieści Salomona 26,26). Nie możemy czynić dobra ze szczerego serca, gdy w rzeczywistości jest serce nasze jest daleko od Boga. „Nie ma bowiem drzewa dobrego, które by rodziło owoc zły, ani też drzewa złego, które by rodziło owoc dobry. Każde bowiem drzewo poznaje się po jego owocu, bo nie zbierają z cierni fig ani winogron z głogu” (Ewangelia Łukasza 6,43-44). „Zasadźcie drzewo dobre, to i owoc będzie dobry, albo zasadźcie drzewo złe, to i owoc będzie zły; albowiem z owocu poznaje się drzewo. Plemiona żmijowe! Jakże możecie mówić dobrze, będąc złymi? Albowiem z obfitości serca mówią usta. Dobry człowiek wydobywa z dobrego skarbca dobre rzeczy, a zły człowiek wydobywa ze złego skarbca złe rzeczy. A powiadam wam, że z każdego nieużytecznego słowa, które ludzie wyrzekną, zdadzą sprawę w dzień sądu. Albowiem na podstawie słów twoich będziesz usprawiedliwiony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony” (Ewangelia Mateusza 12,33-37).

         Tak więc jak drzewo poznaje się po jego owocu, tak chrześcijanina po jego uczynkach. Jeżeli ktoś mówi: „jestem dzieckiem Bożym”, a jego uczynki pokazują coś przeciwnego, jest duże prawdopodobieństwo, że nie mówi prawdy. „Jeśli kto mówi: Miłuję Boga, a nienawidzi brata swego, kłamcą jest; albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi” (I List Jana 4,20). „A z tego wiemy, że go znamy, jeśli przykazania jego zachowujemy. Kto mówi: Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest i prawdy w nim nie ma. Lecz kto zachowuje Słowo jego, w tym prawdziwie dopełniła się miłość Boża. Po tym poznajemy, że w nim jesteśmy. Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował” (I List Jana 2,3-6).

         Tak więc pamiętajmy, że gdy nasze serce jest czyste, gdy trwamy w bojaźni Bożej, wtedy nasze myśli i uczynki też będą czyste, ponieważ z obfitości serca mówią usta nasze!

Autor: Estera Bednarska