Jezus Chrystus?

Czego uczy Pismo o Osobie Jezusa Chrystusa?
Pismo uczy, że Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem. Jest jednorodzony u Ojca swego, Syn Boga, a zarazem jest prawdziwym człowiekiem, urodzonym z Marii Panny (Mat. 1,18.20; 3.17; 4,2; 26,63.64; Mar. 4,38; Łuk. 1,35; 12,50; Jan. 1,1.14; 4,6; 10,30; 17,5; 4,22; 8,14.46; Rzym. 1,3-4; II Kor. 5,16; Kol. 2,9; I Tym. 2,5-6; Flp. 2,6-7; Rzym. 9,5; I Ptr. 2,22; I Jan. 1,1-2; Hebr. 7,26-27; Jan. 14,9; Kol. 1,19; II Kor. 5,19-21; I Jan. 5,20).

Jakie imiona nosi Syn Boży?
Syn Boży nazywany jest głównie dwoma imionami:

1. Jezus ? to Jego ziemskie, ludzkie imię. Jezus znaczy: Pan jest ratunkiem, Zbawicielem, bo ratuje zgubionych i chce zbawić grzeszników (Mat. 1,21.23; Łuk. 1,31; 2,21; 19,10; 4,18; I Tym. 1,15).
2. Chrystus ? to Jego niebiańskie, Boże imię i Jego tytuł. Chrystus, tzn. Namaszczony (albo Mesjasz), ponieważ Bóg namaścił Go Duchem Świętym na wiecznego Kapłana i Króla (Jan. 1,41; 4,25; Mat. 16,20; Dz. Ap. 10,38; Ps. 2,2; I Sam. 2,10; Dan. 9,25).
   Poza tym znajdujemy jeszcze w Piśmie imię Immanuel, tzn. ?Bóg z nami? (Iz. 7,14; 8,8.10; 9,6; Mat. 1,23).

W jakim celu Jezus przyszedł na świat?
Jezus opuścił niebiańską chwałę, jaka była Jego udziałem u Ojca i przyszedł na ziemię jako człowiek, aby pojednać ludzi z Bogiem (Gal. 4,4-5; Iz. 53,5-6; Jer. 31,34; Ez. 34,16; II Kor. 5,21; I Tym. 2,5-6; Ef. 1,10; Dz. Ap. 10,43; Jan. 3,16; I Jan. 2,2; Dan. 9,24).

Kiedy i gdzie urodził się Jezus?
Jezus urodził się w Betlejem w ziemi judzkiej, w czasach, gdy w państwie rzymskim panował cesarz August, a Herod był potężnym królem w Jerozolimie. Betlejem jest starym miastem królewskim. Według przepowiedni Mesjasz miał się narodzić w mieście królewskim, ponieważ jest Królem królów (Mat. 2,1; Łuk. 2,1-7; Mich. 5,1).

Co wiemy o młodzieńczych latach Jezusa?
Z Jego młodości znane nam jest tylko jedno jedyne wydarzenie, a mianowicie Jego pierwsza wizyta w Jerozolimie. Do trzydziestego roku życia Jezus żył cicho w domu swoich rodziców i uczył się ojcowskiego rzemiosła. W tym czasie był posłuszny swoim rodzicom. W całym swoim życiu Jezus nie popełnił ani jednego grzechu (Mat. 13,55; Mar. 6,3; Łuk. 2,40-52; 3,23; Dan. 9,25; Jan. 2,11; 8,46; I Ptr. 2,22; Iz. 53,9; II Kor. 5,21; Hebr. 4,15).

Dlaczego Jezus kazał się ochrzcić?
Jezus kazał Janowi Chrzcicielowi ochrzcić siebie w Jordanie po to, aby zrównać się z grzesznikami. Nie potrzebował przecież w gruncie rzeczy tego chrztu, który prowadził do odpuszczenia grzechów. Jezus nie znał grzechu, a mimo to kazał się ochrzcić, aby wypełnić ?wszelką sprawiedliwość?, której żądał od Niego Bóg. Chrzest, który Jezus później ustanowił, ma zupełnie inne znaczenie. Ma on być stosowany tylko wobec tych osób, które już przeszły prawdziwą przemianę (Mat. 3,13-17; Mar. 1,8-11; Łuk. 3,21-22; Jan. 1,31-36; Flp. 2,7).

Co wiemy o ziemskiej działalności Jezusa?
Jezus działał publicznie około trzech lat, bo wiadomo nam o trzech świętach Paschy, w których brał udział w czasie swojej działalności (Jan. 2,13; 6,4; 11,55; 13,1; Mat. 20,18; Mar. 10,33; Łuk. 9,51.53). W przeciągu tych 3 lat Jezus nauczał lud, zebrał 12 apostołów, potwierdził swoją boskość przez cuda i znaki czynione przed Bogiem i wszystkimi ludźmi. Z początku Jezus wygłaszał kazania jasno i zrozumiale dla całego ludu, później jednak (gdy odrzucanie Go przybrało na sile) mówił raczej do swoich uczniów. Do ludu przemawiał już tylko za pomocą podobieństw i obrazów. O Jego ziemskiej działalności opowiadają nam głównie czterej ewangeliści (Jan. 21,25; Dz. Ap. 10,38; Flp. 2,5-11; Mat. 13,10-18.34; Mar. 4,33-34; Łuk. 8,10; 20,19; Jan. 20,30).

Poczwórny obraz Jezusa w Ewangeliach
Ewangelia św. Mateusza napisana jest zasadniczo dla chrześcijan ? Żydów. Ukazuje nam Jezusa przede wszystkim jako obiecanego Mesjasza i Króla Żydowskiego. Tu objawia się nam szczególnie silnie majestat Jezusa. Podkreślone jest spełnienie Słów o ?panowaniu Księcia Pokoju? (Iz. 9,6; por. Zach. 9,9; Jer. 23,5; Iz. 32,1). Dlatego w Ewangelii Mateusza znajdujemy podobieństwa o Królestwie Niebios (r. 13 i 22,1-14) oraz często spotykamy zwrot ?aby się spełniło?: Mat. 1,22; 2,15.17.23; 3,3; 4,4.7. U Mateusza znajdujemy w ogóle najwięcej cytatów i porównań ze Starego Testamentu (por. Kazanie na Górze, Mat. 5 do 7). Mateusz był celnikiem (Mat. 9,9-13).
Ewangelia św. Marka napisana jest zasadniczo dla chrześcijan ? Rzymian. Ukazuje nam Jezusa jako Sługę Boga. Szczególnie uwydatniona jest tu władza Jezusa nad chorobami, złymi duchami, siłami natury i śmierci. U Marka znajdujemy najwięcej szczegółowych opisów cudów. Na plan pierwszy wysuwają się czyny Jezusa. Podkreślone jest silne ?ramię Sługi Bożego? (Iz. 9,6-7; por. Iz. 42,1; Zach. 3,8). Jest to najkrótsza Ewangelia. Relacja pochodzi od Piotra, apostoła czynu i szybkiej decyzji (złe cechy Piotra są tu wyraźnie podkreślone ? por. zdradę Piotra ? jego dobre cechy natomiast odsunięte na plan dalszy ? por. wyznanie Piotra o Jezusie). Charakterystyczne miejsce: Mar. 10,45.
Adresatem Ewangelii św. Łukasza jest Grek Teofil (por. Dz. Ap. 1,1). Ewangelia opisuje Jezusa jako czystego i doskonałego Syna Człowieczego. Na plan pierwszy wysuwa się Łaska i Miłosierdzie Jezusa. Łukasz, który jest lekarzem (Kol. 4,14), ukazuje nam przede wszystkim głębokie współczucie Jezusa dla cierpienia, opisuje najplastyczniej choroby i przebieg uzdrowienia. Od niego dowiadujemy się też najwięcej o życiu Jezusa na ziemi (narodziny, dzieciństwo, rozwój, modlitwy, zewnętrzne i wewnętrzne przeszkody). Dlatego tu też spełniają się Słowa: ?Albowiem dziecię narodziło się nam? oraz imię Jego jest: ?Cudowny Doradca?. Wyraźnie podkreślone jest też, że zwycięstwo wywalczone na Krzyżu zwiastowane jest dla całego świata.
Ewangelia św. Jana przedstawia nam Jezusa jako Syna Bożego, Odwiecznego, który pochodzi od Ojca. Nazywa się ?Ojciec Odwieczny?, ?Syn jest nam dany? (Iz. 9,5-7; por. 4,2; 40,9-10). Jego niebieskie pochodzenie i związek z Ojcem są tu szczególnie podkreślone. Opisy czynów i cudów są na dalszym planie. Jan wybrał jednak 8 specjalnych cudów jako ?znaki?. W dialogach wyjaśniane są takie pojęcia, jak: wiara, Duch, światłość, żywot, Prawda i inne. Miejsca typowe: Jan. 20,28.31; 3,16; 4,24; 17,3.17; 18,37-38; 1,5.9.14; 8,12; por. też Listy św. Jana.