ROZWAŻANIA BIBLIJNE 05.07.2025

przez admin · Opublikowano 5 lipca 2025 · Zaktualizowano 4 lipca 2025

05.07 „Serce przewrotne zadowala się swoimi zabiegami, serce dobre dopiero swoimi uczynkami.” (Przypowieści Salomona 14,14)

Człowiek żyjący bezbożnie sam układa swoje plany nie pytając Boga o nic. Snuje on częstokroć wspaniałą wizję swojej przyszłości. Biblia mówi wiele o takich ludziach. „Nie chcieli mojej rady, gardzili każdym moim ostrzeżeniem. Dlatego muszą spożywać owoc swojego postępowania i sycić się swoimi radami” (Przypowieści Salomona 1,30-31). „Lecz na próżno zastawiona jest sieć na oczach wszelkiego ptactwa. Bo oni czyhają raczej na własną krew, czatują na własne życie. Taki jest los wszystkich, którzy polują na niegodziwy zysk: zgubi on tych, których pogoń za nim opanowała” (Przypowieści Salomona 1,17-19). „Kto ufa swemu bogactwu, ten upadnie” (Przypowieści Salomona 11,28). „A teraz wy, którzy mówicie: Dziś albo jutro pójdziemy do tego lub owego miasta, zatrzymamy się tam przez jeden rok i będziemy handlowali i ciągnęli zyski, wy, którzy nie wiecie, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, która ukazuje się na krótko, a potem znika. Zamiast tego, winniście mówić: Jeżeli Pan zechce, będziemy żyli i zrobimy to lub owo. Wy natomiast chełpicie się przechwałkami swoimi; wszelka tego rodzaju chełpliwość jest zła” (List Jakuba 4,13-16). „Nie chwal się dniem jutrzejszym, bo nie wiesz, co dzień może przynieść” (Przypowieści Salomona 27,1). „Pewnemu bogaczowi pole obfity plon przyniosło. I rozważał w sobie: Co mam uczynić, skoro nie mam już gdzie gromadzić plonów moich? I rzekł: Uczynię tak: Zburzę moje stodoły, a większe zbuduję i zgromadzę tam wszystko zboże swoje i dobra swoje. I powiem do duszy swojej: Duszo, masz wiele dóbr złożonych na wiele lat; odpocznij, jedz, pij, wesel się. Ale rzekł mu Bóg: Głupcze, tej nocy zażądają duszy twojej; a to, co przygotowałeś, czyje będzie? Tak będzie z każdym, który skarby gromadzi dla siebie, a nie jest w Bogu bogaty” (Ewangelia Łukasza 12,16-21).

Zupełnie inaczej wygląda życie człowieka, który w swoich planach na pierwszym miejscu uwzględnia Boga, a jego serce pragnie czynić Jego wolę. Takim człowiekiem był na przykład apostoł Paweł, o czym możemy przeczytać w kilku miejscach Pisma Świętego: „Lecz pożegnawszy się, rzekł: Za wolą Bożą znowu wrócę do was” (Dzieje Apostolskie 18,21). „Zawsze w modlitwach moich, prosząc, żeby mi się wreszcie udało za wolą Bożą przyjść do was” (List do Rzymian 1,10). „Ja jednak przyjdę do was wkrótce, jeśli Pan zechce” (I List do Koryntian 4,19). Ludzie tacy są błogosławieni przez Pana i „rozwijają się jak liść zielony” (Przypowieści Salomona 11,28). „Wszak On i we śnie obdarza umiłowanego swego” (Psalm 127,2). „Pan jest twierdzą dla tego, kto postępuje nienagannie” (Przypowieści Salomona 10,29), a „Kto trwa mocno w sprawiedliwości, żyć będzie” (Przypowieści Salomona 11,19).

Zatem układając swoje plany życiowe pamiętajmy o tym, że „Błogosławieństwo Pana wzbogaca, lecz własny wysiłek nic do niego nie dodaje” (Przypowieści Salomona 10,22) i że „Jeśli Pan domu nie zbuduje, próżno trudzą się ci, którzy go budują” (Psalm 127,1).

Estera Bednarska

Kobieta z dziećmi bez dachu nad głową

Kanawal ma 32 lata i czworo dzieci: trzech synów w wieku 2, 8 i 12 lat oraz córkę w wieku 10 lat. Kiedy urodziło się najmłodsze dziecko, mąż poznał inną kobietę, a jakiś czas później się z nią ożenił (nie rozwiódł się przy tym z Kanawal). Ponieważ nie miała gdzie mieszkać, wysłał ją razem z dziećmi do swoich rodziców na wieś. Tam mieszkała z czwórką dzieci ze swoimi teściami przez kilka miesięcy, korzystając z pieniędzy, które mąż przesyłał swoim rodzicom (syn ich utrzymuje, ponieważ obydwoje są schorowani i nie są w stanie pracować). Jednak po kilku miesiącach przyjechał i wyrzucił ją z mieszkania rodziców razem z dziećmi na ulicę, ponieważ stwierdził, że nie zamierza dalej utrzymywać własnych dzieci i żony – chce pomagać tylko rodzicom.

This slideshow requires JavaScript.

Kanawal razem z czwórką dzieci zamieszkała w budynku, którego właściciele przeprowadzili się do miasta. Nie miała ze sobą żadnych rzeczy, tylko trochę odzieży dla siebie i dzieci. Budynek był całkowicie pusty, jednak udało jej się zdobyć kilka starych rzeczy do domu: stare łóżko, które dostała od sąsiadów, stary brudny materac, kilka naczyń i innego wyposażenia do domu – wszystko bardzo zniszczone i niesamowicie brudne, nadające się w zasadzie tylko do wyrzucenia.

W tej chwili kobieta dalej nie ma żadnych środków do życia. Czasem sąsiedzi dają jej trochę jedzenia, a dzieci regularnie korzystają z obiadów gotowanych dla ubogich dzieci z wioski, zapewnionych dzięki naszym Darczyńcom dla 44. dzieci z Duszpasterstwa Dobrego Pasterza.

W tej sytuacji zwracamy się do Was, Drodzy Darczyńcy, o pomoc dla Kanawal i jej dzieci, pamiętając o tym, że:

„Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać siebie nie splamionym przez świat”