…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

11.11 „Nie ma przeto usprawiedliwienia dla ciebie, kimkolwiek jesteś, człowiecze, który sądzisz; albowiem, sądząc drugiego, siebie samego potępiasz, ponieważ ty, sędzia, czynisz to samo.” (List do Rzymian 2,1)

Niestety, jak często słowa tego wersetu są aktualne w życiu chrześcijan! My, dzieci Boże, zamiast dawać dobry przykład swoim postępowaniem ludziom niezbawionym, to wielokroć osądzamy i oskarżamy siebie nawzajem!

„Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Albowiem jakim sądem sądzicie, takim was osądzą, i jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą. A czemu widzisz źdźbło w oku brata swego, a belki w oku swoim nie dostrzegasz? Albo jak powiesz bratu swemu: Pozwól, że wyjmę źdźbło z oka twego, a oto belka jest w oku twoim? Obłudniku, wyjmij najpierw belkę z oka swego, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka brata swego” (Ewangelia Mateusza 7,1-5). „I nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni, i nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni, odpuszczajcie, a dostąpicie odpuszczenia” (Ewangelia Łukasza 6,37). „Niechże was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu. Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych; rzeczywistością natomiast jest Chrystus. Niech was nikt nie potępia, kto ma upodobanie w poniżaniu samego siebie i w oddawaniu czci aniołom, a opierając się na swoich widzeniach, pyszni się bezpodstawnie cielesnym usposobieniem swoim, a nie trzyma się głowy, z której całe ciało, odżywiane i spojone stawami i ścięgnami, rośnie wzrostem Bożym” (List do Kolosan 2,16-19). „Nie obmawiajcie jedni drugich, bracia. Kto obmawia lub osądza brata swego, obmawia zakon i osądza zakon; jeżeli zaś osądzasz zakon, nie jesteś wykonawcą zakonu, lecz sędzią. Jeden jest zakonodawca i sędzia, Ten, który może zbawić i zatracić. Ty zaś kim jesteś, że osądzasz bliźniego?” (List Jakuba 4,11-12). „Lecz co się mnie tyczy, nie ma najmniejszego znaczenia, czy wy mnie sądzić będziecie, czy jakiś inny sąd ludzki, bo nawet ja sam siebie nie sądzę. Albowiem do niczego się nie poczuwam, lecz to mnie jeszcze nie usprawiedliwia, bo tym, który mię sądzi, jest Pan. Przeto nie sądźcie przed czasem, dopóki nie przyjdzie Pan, który ujawni to, co ukryte w ciemności, i objawi zamysły serc; a wtedy każdy otrzyma pochwałę od Boga” (I List do Koryntian 4,3-5).

Zatem nie sądźmy innych, gdyż sami jesteśmy pełni wad i często upadamy w grzech. Kim my jesteśmy, że mamy prawo sądzić czyny innych, sami nie będąc w porządku wobec ludzi, a przede wszystkim wobec Boga? „A jeśli wzywacie jako Ojca tego, który bez względu na osobę sądzi każdego według uczynków jego, żyjcie w bojaźni przez czas pielgrzymowania waszego, wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego, lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego” (I List Piotra 1,17-19).

Autor: Estera Bednarska

[FMP].
[/FMP]

Chrześcijanie są prześladowani i traktowani przez muzułmanów gorzej od zwierząt!

Ta umowa jest tak skonstruowana, że nie będą oni w stanie spłacić tej pożyczki nawet ją odpracowując przez całe swoje życie i kolejne pokolenie – nawet ich dzieci.

To jest legalny proceder w Pakistanie. Jak chrześcijanin nie umie pisać a musi zawrzeć taką umowę, to odciska się na niej palec – jego kciuk.

Zdarza się, iż muzułmańscy właściciele fabryk molestują dzieci chrześcijańskich niewolników. Nie wolno również Chrześcijanom napić się ze szklanki, bo za to grozi im śmierć, dlatego że uznawane jest to jako “obraza Islamu”, więc oni piją w kubkach jak je mają i jedzą rękami potrawy z ryżu jak mają co jeść

Jednocześnie prosimy o udostępnianie tej informacji, gdyż potrzeby związane z pomocą żywieniową dla Chrześcijan w Pakistanie są ogromne.