FAŁSZYWA POBOŻNOŚĆ

FAŁSZYWA POBOŻNOŚĆ

„Baczcie też, byście pobożności swojej nie wynosili przed ludźmi, aby was widziano; inaczej nie będziecie mieli zapłaty u Ojca waszego, który jest w niebie.” (Ewangelia Mateusza 6,1)

Jeżeli czynimy dobro dlatego, aby nas chwalili ludzie, aby widzieli, jacy my „pobożni” jesteśmy – Bóg nas za to dobro nie nagrodzi. „Gdy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak to czynią obłudnicy w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę powiadam wam: Odbierają zapłatę swoją. Ale ty, gdy dajesz jałmużnę, niechaj nie wie lewica twoja, co czyni prawica twoja, aby twoja jałmużna była ukryta, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie. A gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy, gdyż oni lubią modlić się, stojąc w synagogach i na rogach ulic, aby pokazać się ludziom; zaprawdę powiadam wam: Otrzymali zapłatę swoją. Ale ty, gdy się modlisz, wejdź do komory swojej, a zamknąwszy drzwi za sobą, módl się do Ojca swego, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie (…) A gdy pościcie, nie bądźcie smętni jak obłudnicy; szpecą bowiem twarze swoje, aby ludziom pokazać, że poszczą. Zaprawdę powiadam wam: Odbierają zapłatę swoją. Ale ty, gdy pościsz, namaść głowę swoją i umyj twarz swoją. Aby nie ludzie cię widzieli, że pościsz, lecz Ojciec twój, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie” (Ewangelia Mateusza 6,2-6.16-18).

Ludzie, którzy dają jałmużnę na pokaz, którzy modlą się na pokaz, którzy poszczą, aby ich ludzie widzieli, którzy czynią inne rzeczy w oczach ludzi ważne, otrzymują swoją zapłatę: pochwałę ludzką, wdzięczność, bycie w centrum uwagi, dowartościowanie samego siebie, bycie wielkim w oczach ludzi – to jest to, co im się „należy” (ich zdaniem, oczywiście). „A gdy kto spełnia uczynki, zapłaty za nie nie uważa się za łaskę, lecz za należność” (List do Rzymian 4,20). „Biada wam, gdy wszyscy ludzie dobrze o was mówić będą; tak samo bowiem czynili fałszywym prorokom ojcowie ich” (Ewangelia Łukasza 6,26).

Lecz my nie chciejmy należeć do tej grupy ludzi! Nie bądźmy tymi, o których powiedział Jezus: „A wszystkie uczynki swoje pełnią, bo chcą, aby ich ludzie widzieli” (Ewangelia Mateusza 23,5). Lecz dawajmy jałmużnę, gdy nikt nie widzi. Módlmy się za innych, gdy nikt nie słyszy. Pośćmy, powstrzymując się od ulubionych spraw i rzeczy, gdy nikt nie wie. A Bóg, który jest w ukryciu, nam odpłaci w sposób tak wspaniały, jakiego się nie spodziewamy! „Ale miłujcie nieprzyjaciół waszych i dobrze czyńcie, i pożyczajcie, nie spodziewając się zwrotu, a będzie obfita nagroda wasza, i synami Najwyższego będziecie, gdyż On dobrotliwy jest i dla niewdzięcznych, i dla złych (…) Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, natłoczoną, potrzęsioną i przepełnioną dadzą w zanadrze wasze” (Ewangelia Łukasza 6,35.38).

Estera Bednarska