ROZWAŻANIA BIBLIJNE 06.07.2025

przez admin · Opublikowano 6 lipca 2025 · Zaktualizowano 6 lipca 2025

06.07 „Gdyż ty jesteś pochodnią moją, Panie, Pan rozjaśnia ciemność moją. Gdyż dzięki tobie przebiję się przez zgraję, dzięki Bogu mojemu przeskoczę mur.” (II Księga Samuela 22,29-30)

Bóg jest naszą światłością, która świeci jasnym blaskiem nawet w najgorszych ciemnościach naszego życia. Gdy trwamy w Nim, Jego światłość zwalcza każdą ciemność – i tą w nas (nasze grzechy, nasze problemy i wszystko to, co w naszej naturze próbuje oddalić nas od Boga) i tą wokół nas (szatana i jego ataki oraz ataki jego sług pragnących zniszczyć nas i naszą społeczność z Panem). „Pan światłością moją i zbawieniem moim: Kogóż bać się będę? Pan ochroną życia mego: Kogóż mam się lękać? Gdy nacierają na mnie złoczyńcy, aby pożreć ciało moje – są oni moimi wrogami i nieprzyjaciółmi – potkną się i upadną. Choćby rozbili przeciwko mnie obozy, nie ulęknie się serce moje, Choćby wojna wybuchła przeciw mnie, nawet wtedy będę ufał” (Psalm 27,1-3). Gdy żyjemy z naszym Panem każdego dnia, przebijemy się nawet przez największą zgraję nieprzyjaciół, zarówno ludzkich przeciwników, jak i sił demonicznych. „Obudziłem się, bo Pan mnie wspiera. Nie boję się dziesiątków tysięcy ludu, które na mnie nastają” (Psalm 3,6-7). „Gdyż bój toczymy nie z krwią i z ciałem, lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich” (List do Efezjan 6,12). Gdy trwamy w Jezusie, przeskoczymy nawet najwyższy mur naszych problemów i utrapień. „Wyzwoli cię z sześciu utrapień, a w siódmym nie dotknie cię zło. W czasie głodu wybawi cię od śmierci, a na wojnie z mocy miecza. Przed biczem języka będziesz zabezpieczony, a nie ulękniesz się, gdy nadejdzie zniszczenie. Ze zniszczenia i głodu śmiać się będziesz, a dzikich zwierząt nie będziesz się bał” (Księga Joba 5,19-22).

Nie zapominajmy więc nigdy o tym, że w każdej ciemności naszego życia jest z nami Boża światłość! „A światłość świeci w ciemności, lecz ciemność jej nie przemogła” (Ewangelia Jana 1,5). „Kto chodzi w ciemności i nie jaśnieje mu promień światła, ten niech zaufa imieniu Pana i niech polega na swoim Bogu!” (Księga Izajasza 50,10). „Choćbym nawet szedł ciemną doliną, zła się nie ulęknę, boś Ty ze mną” (Psalm 23,4). „I jaśniejsze niż południe wzejdzie ci życie, a choćby ciemność zapadła, będzie ona jak poranek” (Księga Joba 11,17). „I poprowadzę ślepych drogą, której nie znają, ścieżkami im nieznanymi ich powiodę, ciemność przed nimi obrócę w jasność, a miejsca nierówne w równinę. Oto rzeczy, których dokonam i nie zaniedbam ich!” (Księga Izajasza 42,16). „Ja jestem światłością świata; kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość żywota” (Ewangelia Jana 8,12).

Estera Bednarska

Kobieta z dziećmi bez dachu nad głową

Kanawal ma 32 lata i czworo dzieci: trzech synów w wieku 2, 8 i 12 lat oraz córkę w wieku 10 lat. Kiedy urodziło się najmłodsze dziecko, mąż poznał inną kobietę, a jakiś czas później się z nią ożenił (nie rozwiódł się przy tym z Kanawal). Ponieważ nie miała gdzie mieszkać, wysłał ją razem z dziećmi do swoich rodziców na wieś. Tam mieszkała z czwórką dzieci ze swoimi teściami przez kilka miesięcy, korzystając z pieniędzy, które mąż przesyłał swoim rodzicom (syn ich utrzymuje, ponieważ obydwoje są schorowani i nie są w stanie pracować). Jednak po kilku miesiącach przyjechał i wyrzucił ją z mieszkania rodziców razem z dziećmi na ulicę, ponieważ stwierdził, że nie zamierza dalej utrzymywać własnych dzieci i żony – chce pomagać tylko rodzicom.

This slideshow requires JavaScript.

Kanawal razem z czwórką dzieci zamieszkała w budynku, którego właściciele przeprowadzili się do miasta. Nie miała ze sobą żadnych rzeczy, tylko trochę odzieży dla siebie i dzieci. Budynek był całkowicie pusty, jednak udało jej się zdobyć kilka starych rzeczy do domu: stare łóżko, które dostała od sąsiadów, stary brudny materac, kilka naczyń i innego wyposażenia do domu – wszystko bardzo zniszczone i niesamowicie brudne, nadające się w zasadzie tylko do wyrzucenia.

W tej chwili kobieta dalej nie ma żadnych środków do życia. Czasem sąsiedzi dają jej trochę jedzenia, a dzieci regularnie korzystają z obiadów gotowanych dla ubogich dzieci z wioski, zapewnionych dzięki naszym Darczyńcom dla 44. dzieci z Duszpasterstwa Dobrego Pasterza.

W tej sytuacji zwracamy się do Was, Drodzy Darczyńcy, o pomoc dla Kanawal i jej dzieci, pamiętając o tym, że:

„Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać siebie nie splamionym przez świat”