ROZWAŻANIA BIBLIJNE 24.05.2025

przez admin · Opublikowano 24 maja 2025 · Zaktualizowano 23 maja 2025

24.05 „Uporządkuj swój dom, gdyż umrzesz, a nie będziesz żył.” (II Księga Królewska 20,1)

Słowa te wypowiedział prorok Izajasz do króla Hiskiasza. Może niektórzy z nas, przeczytawszy ten werset pomyśleli, że Hiskiasz był zapewne starym człowiekiem. Nic podobnego! Król miał wówczas około czterdziestu lat, o czym możemy się dowiedzieć zapoznawszy się z historią jego panowania zawartą w Piśmie Świętym.

Nie czekajmy więc z uporządkowaniem swojego „domu”, aż nadejdzie starość. Nasze życie powinno być uporządkowane każdego dnia, nie odkładajmy zrobienia porządku na jutro! Bowiem nigdy nie możemy być pewni czy dla nas na tej ziemi jest jeszcze jutro! „Ty znowu człowieka w proch obracasz i mówisz: Wracajcie, synowie ludzcy! Albowiem tysiąc lat w oczach twoich jest jak dzień wczorajszy, który przeminął, i jak straż nocna. Wartko porywasz ich, są jak sen poranny, jak trawa, która znika: rano kwitnie i rośnie, pod wieczór więdnie i usycha” (Psalm 90,3-6). My nie znamy czasu, jaki Bóg przeznaczył dla nas na tej ziemi, nie mamy pojęcia, kiedy nadejdzie kres naszego życia! „Oto na szerokość dłoni wymierzyłeś dni moje, a okres życia mojego jest jak nic przed tobą. Tylko jak tchnienie jest wszelki człowiek, choć pewnie stoi. Sela. Zaprawdę, człowiek przemija jak cień, zaprawdę, na próżno się miota. Gromadzi, a nie wie, kto to zabierze” (Psalm 39,6-7). „Wszystko ma swój czas i każda sprawa pod niebem ma swoją porę: jest czas rodzenia i czas umierania” (Księga Kaznodziei Salomona 3,1-2). „Wy, którzy nie wiecie, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, która ukazuje się na krótko, a potem znika” (List Jakuba 4,14).

Zatem każdego dnia porządkujmy swoje sprawy przed Bogiem, abyśmy nie byli jak człowiek, o którym mówił w podobieństwie Jezus: „Pewnemu bogaczowi pole obfity plon przyniosło. I rozważał w sobie: Co mam uczynić, skoro nie mam już gdzie gromadzić plonów moich? I rzekł: Uczynię tak: Zburzę moje stodoły, a większe zbuduję i zgromadzę tam wszystko zboże swoje i dobra swoje. I powiem do duszy swojej: Duszo, masz wiele dóbr złożonych na wiele lat; odpocznij, jedz, pij, wesel się. Ale rzekł mu Bóg: Głupcze, tej nocy zażądają duszy twojej; a to, co przygotowałeś, czyje będzie?” (Ewangelia Łukasza 12,16-20).

Tak więc bądźmy zawsze gotowi na odejście z tego świata i wołajmy do Boga razem z psalmistą: „Naucz nas liczyć dni nasze, abyśmy posiedli mądre serce!” (Psalm 90,12). Boże, pomóż nam żyć każdego dnia najlepiej jak to możliwe, tak jakby ten dzień był naszym ostatnim!

Estera Bednarska

Kobieta z dziećmi bez dachu nad głową

Kanawal ma 32 lata i czworo dzieci: trzech synów w wieku 2, 8 i 12 lat oraz córkę w wieku 10 lat. Kiedy urodziło się najmłodsze dziecko, mąż poznał inną kobietę, a jakiś czas później się z nią ożenił (nie rozwiódł się przy tym z Kanawal). Ponieważ nie miała gdzie mieszkać, wysłał ją razem z dziećmi do swoich rodziców na wieś. Tam mieszkała z czwórką dzieci ze swoimi teściami przez kilka miesięcy, korzystając z pieniędzy, które mąż przesyłał swoim rodzicom (syn ich utrzymuje, ponieważ obydwoje są schorowani i nie są w stanie pracować). Jednak po kilku miesiącach przyjechał i wyrzucił ją z mieszkania rodziców razem z dziećmi na ulicę, ponieważ stwierdził, że nie zamierza dalej utrzymywać własnych dzieci i żony – chce pomagać tylko rodzicom.

Ten pokaz slajdów wymaga włączonego JavaScript.

Kanawal razem z czwórką dzieci zamieszkała w budynku, którego właściciele przeprowadzili się do miasta. Nie miała ze sobą żadnych rzeczy, tylko trochę odzieży dla siebie i dzieci. Budynek był całkowicie pusty, jednak udało jej się zdobyć kilka starych rzeczy do domu: stare łóżko, które dostała od sąsiadów, stary brudny materac, kilka naczyń i innego wyposażenia do domu – wszystko bardzo zniszczone i niesamowicie brudne, nadające się w zasadzie tylko do wyrzucenia.

W tej chwili kobieta dalej nie ma żadnych środków do życia. Czasem sąsiedzi dają jej trochę jedzenia, a dzieci regularnie korzystają z obiadów gotowanych dla ubogich dzieci z wioski, zapewnionych dzięki naszym Darczyńcom dla 44. dzieci z Duszpasterstwa Dobrego Pasterza.

W tej sytuacji zwracamy się do Was, Drodzy Darczyńcy, o pomoc dla Kanawal i jej dzieci, pamiętając o tym, że:

„Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać siebie nie splamionym przez świat”