DZIEŃ PAŃSKI
DZIEŃ PAŃSKI
„A dzień Pański nadejdzie jak złodziej; wtedy niebiosa z trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone stopnieją, ziemia i dzieła ludzkie na niej spłoną.” (II List Piotra 3,10)
W naszym życiu wielokrotnie spotykamy się z wyrażeniem „koniec świata”. Niektórzy ludzie używają tego wyrażenia nagminnie, określając nim po prostu jakieś niezwykłe i niespodziewane wydarzenia ze swojego życia lub z życia innych osób. Inni w ogóle nie wierzą, że świat w takiej formie jak go znamy, kiedykolwiek przeminie, a niektórzy uważają to wręcz za bajkę i naśmiewają się, słysząc o tym wydarzeniu. „Wiedzcie przede wszystkim to, że w dniach ostatecznych przyjdą szydercy z drwinami, którzy będą postępować według swych własnych pożądliwości i mówić: Gdzież jest przyobiecane przyjście jego? Odkąd bowiem zasnęli ojcowie, wszystko tak trwa, jak było od początku stworzenia” (II List Piotra 3,3-4). Lecz Biblia mówi wyraźnie, że „Niebo i ziemia przeminą” (Ewangelia Mateusza 24,35; Ewangelia Marka 13,31; Ewangelia Łukasza 21,33). Trzech spośród czterech ewangelistów powtarza dokładnie to samo zdanie, co zapewne oznacza, że zdanie to jest wielkiej wagi.
Ale kiedy nastanie ów koniec, nazywany w Piśmie Świętym „Dniem Pańskim” i jak on będzie wyglądał? „A o czasach i porach, bracia, nie ma potrzeby do was pisać. Sami bowiem dokładnie wiecie, iż dzień Pański przyjdzie jak złodziej w nocy. Gdy mówić będą: Pokój i bezpieczeństwo, wtedy przyjdzie na nich nagła zagłada, jak bóle na kobietę brzemienną, i nie umkną” (I List do Tesaloniczan 5,1-3). „I uczynię cuda w górze na niebie, i znaki na dole na ziemi, krew i ogień, i kłęby dymu. Słońce przemieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim przyjdzie dzień Pański wielki i wspaniały” (Dzieje Apostolskie 2,19-20). „A zaraz po udręce owych dni słońce się zaćmi i księżyc nie zajaśnieje swoim blaskiem, i gwiazdy spadać będą z nieba, i moce niebieskie będą poruszone. I wtedy ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy biadać będą wszystkie plemiona ziemi, i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach nieba z wielką mocą i chwałą, i pośle aniołów swoich z wielką trąbą, i zgromadzą wybranych jego z czterech stron świata z jednego krańca nieba aż po drugi” (Ewangelia Mateusza 24,29-31).
Zatem w jaki sposób powinniśmy żyć, abyśmy byli gotowi na Dzień Pański? „Baczcie na siebie, aby serca wasze nie były ociężałe wskutek obżarstwa i opilstwa oraz troski o byt i aby ów dzień was nie zaskoczył niby sidło; przyjdzie bowiem znienacka na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc, modląc się cały czas, abyście mogli ujść przed tym wszystkim, co nastanie, i stanąć przed Synem Człowieczym” (Ewangelia Łukasza 21,34-36). „Skoro to wszystko ma ulec zagładzie, jakimiż powinniście być wy w świętym postępowaniu i w pobożności, jeżeli oczekujecie i pragniecie gorąco nastania dnia Bożego, z powodu którego niebiosa w ogniu stopnieją i rozpalone żywioły rozpłyną się? Ale my oczekujemy, według obietnicy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość. Przeto, umiłowani, oczekując tego starajcie się, abyście znalezieni zostali przed nim bez skazy i bez nagany, w pokoju” (II List Piotra 3,11-14). „Wy wszyscy bowiem synami światłości jesteście i synami dnia. Nie należymy do nocy ani do ciemności. Przeto nie śpijmy jak inni, lecz czuwajmy i bądźmy trzeźwi. Albowiem ci, którzy śpią, w nocy śpią, a ci, którzy się upijają, w nocy się upijają. My zaś, którzy należymy do dnia, bądźmy trzeźwi, przywdziawszy pancerz wiary i miłości oraz przyłbicę nadziei zbawienia. Gdyż Bóg nie przeznaczył nas na gniew, lecz na osiągnięcie zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który umarł za nas, abyśmy, czy czuwamy, czy śpimy, razem z nim żyli” (I List do Tesaloniczan 5,5-10).
Estera Bednarska
