ROZWAŻANIA BIBLIJNE 06.02.2023
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
06.02 „Uzdrów mnie, Panie, a będę uzdrowiony, wybaw mnie, a będę wybawiony, gdyż Ty jesteś chwałą moją!” (Księga Jeremiasza 17,14)
Bóg jest naszą chwałą, Bóg jest naszym wybawieniem z wszelkiej niedoli! Śpiewajmy Mu i oddajmy cześć. Alleluja! Bóg wybawia z grzechu, Bóg wybawia z jego straszliwej konsekwencji – śmierci wiecznej! Bóg uzdrawia nasze ciało, serce i umysł. Jezus powiedział: „Nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci, co się źle mają; nie przyszedłem wzywać do upamiętania sprawiedliwych, lecz grzeszników” (Ewangelia Marka 2,17). Ten, kto dobrze się czuje na ciele i na duchu, nie szuka pomocy lekarskiej. Szuka uzdrowienia ten, kto przyznaje się, że jest chory. Tylko ten, który przyzna przed samym sobą, że toczony jest straszną chorobą – grzechem – jest w stanie zawołać szczerze i z głębi serca: „Boże wybaw! Boże uzdrów! Tylko Ty możesz zabrać ode mnie wszelkie zło, które usidla moją duszę i toczy moje ciało jak robak, jak zgnilizna! Pokornie Cię proszę, zmień mnie! Błagam uzdrów mój umysł, uzdrów moje serce, uzdrów moje ciało!”
Wiemy, że Jezus w czasie Swojego pobytu na tej ziemi czynił wiele cudów, między innymi uzdrawiał wielu chorych. Ale czy On uzdrawiał tylko ich ciała? Oczywiście że nie! Jezus podkreślał, że najważniejsze jest uzdrowienie duszy, wybawienie od grzechu. On powiedział do sparaliżowanego: „Synu, odpuszczone są grzechy twoje”, a dopiero później: „Wstań, weź łoże swoje i idź do domu swego” (Ewangelia Marka 2,5.11). Najpierw wybawienie od grzechu, potem wybawienie od choroby. Jezus powiedział do kobiety: „Córko, wiara twoja uzdrowiła cię, idź w pokoju i bądź uleczona z dolegliwości swojej” (Ewangelia Marka 5,34). Najpierw wiara i odpuszczenie grzechów, potem uzdrowienie ciała.
Drogi Czytelniku! Twoje zdrowie cielesne nie ma żadnego znaczenia, jeżeli Twoja dusza jest chora, jeżeli jest w niewoli szatana, w niewoli grzechu. Chociaż jesteś całkiem zdrowy i fizycznie nic Ci nie dolega, chociaż jesteś w świetnej „formie”, możesz być jednocześnie śmiertelnie chory, „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć” (List do Rzymian 6,23). I tylko Bóg może Cię uzdrowić, tylko On może Cię wybawić, gdy wyznasz Mu swoje grzechy, swoją duchową chorobę i przyjmiesz do swojego serca Jego Syna Jezusa Chrystusa.
Wówczas zawołasz za apostołem Pawłem: „Pochłonięta jest śmierć w zwycięstwie! Gdzież jest, o śmierci, zwycięstwo twoje? Gdzież jest, o śmierci, żądło twoje? A żądłem śmierci jest grzech, a mocą grzechu jest zakon; ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (I List do Koryntian 15,54-57).
Autor: Estera Bednarska
[FMP].
[/FMP]
ODMAWIAJĄ POMOCY LEKARSKIEJ DLA CHRZEŚCIJAŃSKICH DZIECI!
Pakistan liczy ponad dwieście dwadzieścia milionów mieszkańców, co oznacza, że w tym kraju występuje duże prawdopodobieństwo wypadków ze względu na gęste zaludnienie i brak infrastruktury. W latach 2009-2020 w kraju doszło do ponad 100.000 tysięcy wypadków drogowych, na skutek których poniosło śmierć 2,43% osób.
W Pakistanie jest mnóstwo osób chorujących na nerki – aż 17 milionów! Co czwarta osoba dorosła ma chorobę serca, a duży odsetek osób choruje na nowotwory. Występują również sytuacje awaryjne spowodowane terroryzmem i klęskami żywiołowymi.
W związku z tym rząd uruchomił bezpłatną usługę pogotowia ratunkowego, która zaspokaja potrzeby mieszkańców Lahore oraz obszarów slumsów i wiosek. W tym wszystkim jest jednak jeden zasadniczy problem – pogotowie ratunkowe nie przyjeżdża do chrześcijan!
Pakistan jest krajem islamskim, w którym chrześcijanie stanowią tylko ok. 1,5 procent mieszkańców. Wielu muzułmanów to bogaci właściciele firm i ziemi, ale jeśli spojrzymy na chrześcijan, ich sytuacja jest tragiczna – są biedni, bezrobotni i niewykształceni. Nie ma możliwości dobrze płatnej pracy dla chrześcijan w Pakistanie. Chrześcijanki pracują często w domach i biurach muzułmanów jako sprzątaczki. Muzułmanie wykorzystują je seksualnie i proponują im opuszczenie chrześcijaństwa za pieniądze i małżeństwo. Jeżeli muzułmanie uważają chrześcijan za silnych w wierze i miłości do Jezusa, starają się ich „nawrócić” na islam różnymi sposobami. Muzułmanie grożą chrześcijanom, że jeśli nie przyjmą islamu, oskarżą ich o bluźnierstwo. Oskarżenie o bluźnierstwo jest największą bronią, jaką muzułmanie stosują wobec chrześcijan, ponieważ za obrazę islamu chrześcijaninowi grozi śmierć.
W tej sytuacji do naszych Braci i Sióstr z Pakistanu często pomoc lekarska dociera zbyt późno, by uratować ich życie. Umierają nie tylko chrześcijańscy uczestnicy wypadków drogowych, chorzy na serce czy nowotwory, lecz częstokroć też kobiety w ciąży czy podczas porodu, małe dzieci.
Nasi przyjaciele pragną zapewnić im możliwości leczenia i ratować życie. Dlatego potrzebują oni zakupić karetkę, która będzie dostępna 24 godziny na dobę 7 dni w tygodniu dla wszystkich potrzebujących, co pozwoliłoby osobom chorym i poszkodowanym otrzymanie odpowiedniej opieki przedszpitalnej oraz przewiezienie ich do najbliższego szpitala.
Nasz Brat z Lahore, Naqash Javed, napisał do nas: „Niektórzy chrześcijanie pracują w szpitalach jako pielęgniarki i mają serce, by służyć ludowi chrześcijańskiemu oraz wszystkim, którzy potrzebują pomocy. Zgadzają się na współpracę i są gotowi służyć z nami, kiedy będziemy mieli pogotowie ratunkowe. Proszę módlcie się za nas i wspierajcie z nami ten projekt. Zmieńmy razem tę sytuację i ratujmy życie!”
Drodzy Darczyńcy! Bóg pragnie błogosławić wszystkim nam, którzy szczerym sercem i z radością pragniemy pomagać chorym i ubogim, bowiem Jezus powiedział: „Dawajcie, a będzie wam dane” (Ewangelia Łukasza 6,38). Bóg nigdy nie zostawia bez pomocy tych, którzy dzielą się z potrzebującymi, bowiem „Kto jest dobroczynny, będzie wzbogacony, a kto innych pokrzepia, sam będzie pokrzepiony” (Przypowieści Salomona 11,25). „Rozdawaj swój chleb w obfitości, a po wielu dniach odnajdziesz go” (Księga Kaznodziei Salomona 11,1). „W tym wszystkim pokazałem wam, że tak pracując, należy wspierać słabych i pamiętać na słowo Pana Jezusa, który sam powiedział: Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać aniżeli brać” (Dzieje Apostolskie 20,35).