…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

04.11 „Dzieci, miłujmy nie słowem ani językiem, lecz czynem i prawdą.” (I Jana 3,18)

Jakże oczywiste dla nas, ludzi wierzących, są słowa tego wersetu, ale czy pamiętamy na co dzień o nich? Czy kierujemy się w życiu codziennym tą zasadą, że prawdziwa miłość nie wyraża się w słowach, lecz w czynach? Co pomoże innym ludziom nasza miłość okazana tylko w słowach? „Jeśli brat albo siostra nie mają się w co przyodziać i brakuje im powszedniego chleba, a ktoś z was powiedziałby im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie, a nie dalibyście im tego, czego ciało potrzebuje, cóż to pomoże?” (List Jakuba 2,15-16). „Po tym poznaliśmy miłość, że On za nas oddał życie swoje; i my winniśmy życie oddawać za braci. Jeśli zaś ktoś posiada dobra tego świata, a widzi brata w potrzebie i zamyka przed nim serce swoje, jakże w nim może mieszkać miłość Boża?” (I List Jana 3,16-17). „Po tym poznajemy, iż dzieci Boże miłujemy, jeżeli Boga miłujemy i przykazania jego spełniamy” (I List Jana 5,2). „Takie jest przykazanie moje, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem. Większej miłości nikt nie ma nad tę, jak gdy kto życie swoje kładzie za przyjaciół swoich” (Ewangelia Jana 15,12-13). „Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie” (Ewangelia Jana 13,34-35).

Podobnie jak miłość do ludzi okazuje się w czynach, tak i miłość do Boga. Czy mówiąc o sobie, że jesteśmy osobami wierzącymi, jednocześnie okazujemy miłość Bogu, będąc posłusznymi Jego Słowu? Jeżeli nie, nasze słowa są tylko pustą deklaracją. „A kto przestrzega przykazań jego, mieszka w Bogu, a Bóg w nim, i po tym Duchu, którego nam dał, poznajemy, że w nas mieszka” (I List Jana 3,14). „Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie” (Ewangelia Jana 14,15). „Na tym bowiem polega miłość ku Bogu, że się przestrzega przykazań jego, a przykazania jego nie są uciążliwe” (I List Jana 5,3). „Jeśli przykazań moich przestrzegać będziecie, trwać będziecie w miłości mojej, jak i Ja przestrzegałem przykazań Ojca mego i trwam w miłości jego” (Ewangelia Jana 15,10). „A z tego wiemy, że go znamy, jeśli przykazania jego zachowujemy. Kto mówi: Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest i prawdy w nim nie ma. Lecz kto zachowuje Słowo jego, w tym prawdziwie dopełniła się miłość Boża. Po tym poznajemy, że w nim jesteśmy. Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował” (I List Jana 2,3-6).

Tak więc pamiętajmy, że kto prawdziwie nie miłuje, nie jest Bożym dzieckiem, gdyż Bóg jest miłością (I List Jana 4,8). Zbadajmy więc nasze serca w świetle Słowa Bożego czy jesteśmy z Boga czy może należymy do dzieci diabelskich, gdyż „Choćbym mówił językami ludzkimi i anielskimi, a miłości bym nie miał, byłbym miedzią dźwięczącą lub cymbałem brzmiącym. I choćbym miał dar prorokowania, i znał wszystkie tajemnice, i posiadał całą wiedzę, i choćbym miał pełnię wiary, tak żebym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym. I choćbym rozdał całe mienie swoje, i choćbym ciało swoje wydał na spalenie, a miłości bym nie miał, nic mi to nie pomoże” (I List do Koryntian 13,1-3).

Autor: Estera Bednarska

[FMP].
[/FMP]

Chrześcijanie są prześladowani i traktowani przez muzułmanów gorzej od zwierząt!

Ta umowa jest tak skonstruowana, że nie będą oni w stanie spłacić tej pożyczki nawet ją odpracowując przez całe swoje życie i kolejne pokolenie – nawet ich dzieci.

To jest legalny proceder w Pakistanie. Jak chrześcijanin nie umie pisać a musi zawrzeć taką umowę, to odciska się na niej palec – jego kciuk.

Zdarza się, iż muzułmańscy właściciele fabryk molestują dzieci chrześcijańskich niewolników. Nie wolno również Chrześcijanom napić się ze szklanki, bo za to grozi im śmierć, dlatego że uznawane jest to jako “obraza Islamu”, więc oni piją w kubkach jak je mają i jedzą rękami potrawy z ryżu jak mają co jeść

Jednocześnie prosimy o udostępnianie tej informacji, gdyż potrzeby związane z pomocą żywieniową dla Chrześcijan w Pakistanie są ogromne.