…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ARTYKUŁ WSTĘPNY
CO OZNACZA BYĆ CZŁOWIEKIEM WYBRANYM PRZEZ BOGA?
„Tak rzekł Pan do swojego pomazańca Cyrusa, którego ująłem za jego prawicę, aby przed nim zdeptać narody i odpiąć pas na biodrach królów, aby przed nim otworzyć podwoje i aby bramy nie były zamknięte: Ja pójdę przed tobą i wyrównam drogi, wysadzę spiżowe wrota i rozbiję żelazne zawory. I dam ci schowane w mroku skarby i ukryte kosztowności, abyś poznał, że Ja jestem Pan, który cię wołam po imieniu, Bóg Izraela, przez wzgląd na mojego sługę Jakuba i Izraela, mojego wybrańca, wołam cię po imieniu, nadałem ci zaszczytne imię, chociaż mnie nie znałeś. Ja jestem Pan i nie ma innego, oprócz mnie nie ma Boga. Ja ci przypinam pas, chociaż mnie nie znasz, aby poznali od wschodu słońca i od zachodu, że nie ma nikogo oprócz mnie. Ja jestem Pan i nie ma innego. Ja tworzę światłość i stwarzam ciemność, Ja przygotowuję zarówno zbawienie, jak i nieszczęście, Ja, Pan, czynię to wszystko” (Księga Izajasza 45,1-7).
Cyrus. Potężny władca ówczesnego imperium, który wyznał z serca przed wszystkimi podległymi mu ludami i narodami, że cała władza, którą ma, pochodzi od Boga i że to Bóg jest tym, któremu on, tak wielki król, jest podległy: „Wszystkie królestwa ziemi dał mi Pan, Bóg niebios, On też rozkazał mi, abym zbudował mu świątynię w Jeruzalemie, które jest w Judzie” (Księga Ezdrasza 1,1-2).
Jak wiemy, w czasach starotestamentowych jedynie naród izraelski był uważany za wybrany przez Boga. Dlaczego zatem perski król Cyrus wyznaje publicznie Boga? I dlaczego prorok Izajasz pisze, że on jest pomazańcem Pańskim? (Księga Izajasza 45,1). Słowo „pomazaniec” oznacza osobę, która została wybrana przez Boga do wypełnienia ważnych zadań. Słowo to wzięło się (tak sądzę) od zwyczaju pomazywania takich osób olejem na znak wybrania przez Boga. Pomazywano ludzi na urząd kapłanów, królów i proroków.
A Cyrus? Przecież to poganin! Osoba, która nie była z Izraela! Osoba uważana za wroga ludu Bożego. Więc o co tu chodzi? Czyżby Izajasz się pomylił w swoim proroctwie?
Jednak Izajasz pisze dalej, że to Bóg jest po prawej stronie Cyrusa, Bóg ujął go za prawą rękę. To Bóg przeznaczył go, aby „zdeptał narody” i aby przed nim otworzone zostały bramy miast. Nie tylko to – Bóg szedł przed Cyrusem i wyrównywał jego kręte drogi, Bóg dawał mu ukryte skarby i Bóg czynił go coraz potężniejszym (Księga Izajasza 45,1-3). Dlaczego? Dlaczego tego poganina? „Abyś poznał, że Ja jestem Pan, który cię wołam po imieniu, Bóg Izraela” – mówi Bóg do Cyrusa. I dalej: „Nadałem ci zaszczytne imię, chociaż mnie nie znałeś” (Księga Izajasza 45,3-4). Innymi słowy: chociaż byłeś daleko od Boga, to Bóg Cię wybrał. Chociaż byłeś uważany za niewierzącego i z daleka od społeczności Bożej, Bóg dał Ci ważne zadanie. On dał Ci nowe imię i On uczynił Cię Swoim dzieckiem. W jakim celu? Dlaczego akurat tego poganina? Dlaczego takiego złego człowieka? „Przez wzgląd na mojego sługę Jakuba i Izraela, mojego wybrańca” (Księga Izajasza 45,4). Przez wzgląd na Boży lud. Przez wzgląd na tych, którzy są wierzący, aby byli jeszcze bliżej Boga. A także przez wzgląd na niewierzących, aby poznali Bożą chwałę, Bożą potęgę i nawrócili się do Niego: „Aby poznali od wschodu słońca i od zachodu, że nie ma nikogo oprócz mnie” (Księga Izajasza 45,6). Aby ludzie wiedzieli, że tylko Pan jest Bogiem i że On może wszystko, że żadna sprawa nie jest dla Niego niewykonalna, a niemożliwe staje się możliwym. „Ja przygotowuję zarówno zbawienie, jak i nieszczęście, Ja, Pan, czynię to wszystko” (Księga Izajasza 45,7). Bóg jest sprawcą naszego zbawienia. Ale On jest również sprawcą nieszczęścia tych, którzy nie chcą przyjąć Jego woli, którzy są daleko od Niego i nie czują potrzeby zbliżenia się do Boga.
Życzę Wam wszystkim, drodzy Czytelnicy, abyście byli tymi, którzy chcą służyć Bogu. Abyście Wy, a także my razem z Wami, mogli się przekonać o tym, że to Bóg nas wybrał do spełniania Jego Woli, wybrał z tego świata, w którym żyliśmy daleko od Niego, pozbawieni społeczności Bożej. Wybrał, abyśmy jako Boży „pomazańcy” przez wzgląd na wierzących i niewierzących mogli być światłem Bożym i każdego dnia coraz bardziej zbliżać się do Niego.
Autor: Estera Bednarska
