DAR WIARY
„Jeden bowiem otrzymuje przez Ducha mowę mądrości, drugi przez tego samego Ducha mowę wiedzy, inny wiarę w tym samym Duchu…” (I List do Koryntian 12,8-9).
„Wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy” (List do Hebrajczyków 11,1). Innymi słowy, jest to stuprocentowa pewność, że wydarzy się to, o co się modlimy, że Bóg nas wysłucha. Prawdziwa wiara wiąże się też ze zdolnością rozróżniania czy modlitwa, którą zanosimy do Boga, jest zgodna z Jego wolą, bowiem nie można wierzyć w coś, co jest niezgodne z Bożym planem. Jezus powiedział: „Bo zaprawdę powiadam wam, gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, to powiedzielibyście tej górze: Przenieś się stąd tam, a przeniesie się, i nic niemożliwego dla was nie będzie” (Ewangelia Mateusza 17,20). Tak więc nie ma żadnych ograniczeń dla prawdziwej wiary, dosłownie – wiara będąca Bożym darem może WSZYSTKO, gdyż dla Boga żadne ograniczenia nie istnieją. Osoby obdarzone darem wiary podejmują się wielkich zadań dla budowania Królestwa Bożego, często wręcz niemożliwych do wykonania z punktu widzenia człowieka. Więcej – one często nie wiedzą, w jaki sposób mają doprowadzić do realizacji swoich zamierzeń, ale wierzą, że Bóg im w tym pomoże. Podejmując te zadania muszą mieć na uwadze w pierwszej kolejności Bożą chwałę i pożytek dla ludzi, zgodnie ze słowami Jezusa: „Szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane” (Ewangelia Mateusza 6,33). Jeżeli w tym, co czynimy, na pierwszym miejscu stawiamy Boga i Jego Królestwo, to nasze dokonania wynikające z wiary będą niezwykłe. We wspaniały sposób cudowne sprawy będące wynikiem wiary opisuje autor Listu do Hebrajczyków w 11. rozdziale. Zachęcam do przeczytania całego rozdziału, natomiast tutaj ze względu na objętość artykułu przytoczę jedynie wersety 32-34: „I cóż powiem jeszcze? Zabrakłoby mi przecież czasu, gdybym miał opowiadać o Gedeonie, Baraku, Samsonie, Jeftem, Dawidzie i Samuelu, i o prorokach, którzy przez wiarę podbili królestwa, zaprowadzili sprawiedliwość, otrzymali obietnice, zamknęli paszcze lwom, zgasili moc ognia, uniknęli ostrza miecza, podźwignęli się z niemocy, stali się mężni na wojnie, zmusili do ucieczki obce wojska”.
Zatem wierzmy Bogu, wierzmy Jego Słowu, a wówczas nasza wiara w sposób niezwykły przemieni nasze życie! Zanośmy do Niego prośby z wiarą, „bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr tu i tam miotanej. Przeto niechaj nie mniema taki człowiek, że coś od Pana otrzyma” (List Jakuba 1,6-7). Patrzmy na ludzi wiary wymienionych w 11. rozdziale Listu do Hebrajczyków, rozważajmy ich życie, a przede wszystkim wzorujmy się na najdoskonalszym przykładzie wiary, „patrząc na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary, który zamiast doznać należytej mu radości, wycierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i usiadł na prawicy tronu Bożego” (List do Hebrajczyków 12,2). „Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze” (List do Hebrajczyków 4,16).
Pamiętajmy też, abyśmy nigdy nie odstąpili od prawdziwej wiary! „Baczcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was złego, niewierzącego serca, które by odpadło od Boga żywego, ale napominajcie jedni drugich każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa „dzisiaj”, aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu. Staliśmy się bowiem współuczestnikami Chrystusa, jeśli tylko aż do końca zachowamy niewzruszenie ufność, jaką mieliśmy na początku” (List do Hebrajczyków 3,12-14).
Autor: Estera Bednarska
