ROZWAŻANIA BIBLIJNE 09.04.2023

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

09.04 „Wtedy anioł odezwał się i rzekł do niewiast: Wy się nie bójcie; wiem bowiem, że szukacie Jezusa ukrzyżowanego. Nie ma go tu, bo wstał z martwych, jak powiedział.” (Ewangelia Mateusza 28,5-6)

Czy zastanawialiście się kiedyś, drodzy Bracia i Siostry, jak potoczyłyby się dzieje ludzkości, gdyby Chrystus nie zmartwychwstał? Gdyby Jego zmaltretowane ciało na zawsze spoczęło w grobie, a duch i dusza odeszłyby nie do końca wiadomo w jakie miejsce? W dzisiejszych czasach wiele jest osób, nawet wśród tzw. wierzących, którzy starają się podważyć naszą wiarę w zmartwychwstanie naszego Pana i Zbawiciela. A czy nasza wiara jest dostatecznie mocna, by dać odpór takim atakom? Przeczytajmy teraz I List do Koryntian rozdział 15,12-26 i zastanówmy się nad konsekwencjami niewiary w kwestii zmartwychwstania Chrystusa.

Gdyby Chrystus nie zmartwychwstał:

1. nie mógłby nas zbawić od grzechu, a Jego ofiara na krzyżu nie miałaby sensu (w. 17)
2. głoszenie ludziom Ewangelii byłoby zwykłym kłamstwem (w. 15)
3. po naszej śmierci niebo byłoby dla nas zamknięte (w. 18)
4. Jezus nie odniósłby zwycięstwa nad szatanem (w. 24)
5. Jezus nie powróciłby do nieba i nie byłby już Królem (w. 25)
6. Jezus nie byłby pierworodnym z umarłych (w. 20)
7. Wierzący ludzie po śmierci nigdy by nie zmartwychwstali (w.22)
8. Śmierć istniałaby już zawsze (w. 26)
9. Nieprzyjaciele Boga odnosiliby zwycięstwo na wieki wieków (w. 25)
10. Nie mógłby nastąpić koniec świata (w. 24)
11. Zło nigdy by nie zostało osądzone (w. 24)
12. Nasze narodzenie się na nowo nie miałoby żadnego sensu po śmierci (w. 18)
13. Z naszego życia zniknąłby Boży pokój i Boża radość wypływające z pewności zbawienia (w. 19)
14. Życie ludzkie zostałoby pozbawione sensu i celu (w. 17)

W rozważanym tekście biblijnym na pewno można zauważyć jeszcze inne konsekwencje niewiary w zmartwychwstanie, a  wniosek z rozmyślań nad Słowem Bożym w tej kwestii jest niepodważalny: WIARA W ZMARTWYCHWSTANIE CHRYSTUSA JEST FUNDAMENTEM NASZEGO ZBAWIENIA!

Autor: Estera Bednarska

[FMP].
[/FMP]

KRYTYCZNA SYTUACJA PRZEŚLADOWANYCH CHRZEŚCIJAN W PAKISTANIE!

Obecna sytuacja w Pakistanie jest katastrofalna. Inflacja w tej chwili wynosi 27,6 procent. Ceny rosną w zastraszającym tempie dosłownie z dnia na dzień. Jest to niewątpliwie skutek ubiegłorocznej klęski powodzi, która dotknęła jedną trzecią tego kraju. Ubodzy chrześcijanie, których i tak nie było stać do tej pory na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych, teraz znaleźli się w sytuacji bez wyjścia.

– W naszej wiosce rodziny znalazły się w krytycznym momencie. Ludzie szukają możliwości zdobycia jedzenia. Z okolicznych fabryk cegieł ludzie dzwonią do nas, proszą o możliwość pomocy żywnościowej – napisała do nas Sajida, koordynatorka ośrodka Duszpasterstwa Dobrego Pasterza w Pendżabie.

Życie chrześcijan w Pakistanie jest bardzo trudne. Z powodu naśladowania naszego Pana Jezusa Chrystusa doznają oni bardzo licznych i ciężkich prześladowań, a także ubóstwa, ponieważ chrześcijanin nie ma szans na dobrze płatną pracę, bowiem uważany jest przez społeczeństwo za osobę trzeciej kategorii. Nasi Bracia i Siostry w Chrystusie wykonują w Pakistanie najgorzej płatne prace, a częstokroć całe rodziny łącznie z małymi dziećmi pracują jako niewolnicy w fabrykach cegieł. Nie mają oni w większości szans nawet na podstawową edukację, przeważnie są niepiśmienni. Ich dochód nie starcza im nawet na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych, co dopiero dodatkowe wydatki związane na przykład z leczeniem, gdyż nie ma darmowej opieki zdrowotnej – pobyt w szpitalu czy wizyta u lekarza jest to wydatek, na którego ich po prostu nie stać.

W imieniu naszych Braci i Sióstr w Pakistanie pragniemy prosić wszystkie osoby o otwartych sercach o chociaż drobną pomoc finansową, która zostanie przeznaczona na paczki żywnościowe dla skrajnie ubogich i prześladowanych chrześcijan z Duszpasterstwa Dobrego Pasterza w Pendżabie i okolicznych fabryk cegieł.

Drodzy Darczyńcy! Bóg pragnie błogosławić wszystkim nam, którzy szczerym sercem i z radością pragniemy pomagać ubogim, bowiem Jezus powiedział: „Dawajcie, a będzie wam dane” (Ewangelia Łukasza 6,38).  Bóg nigdy nie zostawia bez pomocy tych, którzy dzielą się z potrzebującymi, bowiem „Kto jest dobroczynny, będzie wzbogacony, a kto innych pokrzepia, sam będzie pokrzepiony” (Przypowieści Salomona 11,25).

„Rozdawaj swój chleb w obfitości, a po wielu dniach odnajdziesz go” (Księga Kaznodziei Salomona 11,1). „W tym wszystkim pokazałem wam, że tak pracując, należy wspierać słabych i pamiętać na słowo Pana Jezusa, który sam powiedział: Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać aniżeli brać” (Dzieje Apostolskie 20,35).