ROZWAŻANIA BIBLIJNE 05.03.2023

………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

05.03 „Gdyż tak mówi Pan: Nie poczujecie wiatru ani nie ujrzycie deszczu, a jednak dolina ta napełni się wodą tak, iż pić będziecie wy i wasze stada, i wasze bydło.” (II Księga Królewska 3,17)

Lud izraelski szedł przez pustynię naprzeciw swoich wrogów, Moabitów, z którymi był w stanie wojny (przeczytaj rozdział 3. II Księgi Królewskiej). Po tygodniu marszu zabrakło im wody do picia. Byli pełni obaw, że czeka ich śmierć. Jednak Pan przez usta proroka Elizeusza zapowiada im cudowny ratunek: chociaż nie będzie deszczu, chociaż nie będzie wiatru, to jednak Pan sprawi, iż dolina stanie się tak pełna wody, że starczy jej nie tylko dla ludzi, ale również dla ich zwierząt. Czyż to nie wspaniała obietnica – wybawienie ludu Bożego w sposób ponadnaturalny od śmierci z pragnienia? Jednak Bóg obiecał im o wiele więcej – wybawienie z ręki ich wrogów, Moabitów. I co obiecał to też spełnił. Zatem „Izraelici zerwali się i uderzyli na Moabitów, tak że ci pierzchnęli przed nimi. Potem wtargnęli w głąb kraju, rażąc wciąż Moabitów. Grody poburzyli, na każde pole uprawne każdy wojownik rzucał swój kamień, tak że je nimi pokryli, wszystkie źródła wód zasypali, wszystkie drzewa owocowe wycięli, a ocalało tylko Kir-Chareszet, lecz i to otoczyli procarze i zdobyli je” (II Księga Królewska 3,24-25).

Drodzy Czytelnicy! Czy Ten, który wybawiał we wspaniały sposób Swój lud izraelski, nie ma teraz mocy, by wybawiać Swoje dzieci z wszelkiej niedoli? Czy Ten, który czynił wspaniałe cuda, nie czyni ich już dzisiaj w naszym życiu? „Wołaj do mnie, a odpowiem ci i oznajmię ci rzeczy wielkie i niedostępne, o których nie wiesz!” (Księga Jeremiasza 33,2). „I wzywaj mnie w dniu niedoli, wybawię cię, a ty mnie uwielbisz!” (Psalm 50,15).

Pamiętaj! Słowa zapisane w Piśmie Świętym są zawsze aktualne i ponadczasowe. Obietnice przeznaczone dla ludu Bożego, ważne są i teraz dla nas, dzieci Bożych żyjących w obecnych czasach. „Słowa moje nie przeminą” – mówi Bóg trzykrotnie (Ewangelia Mateusza 24,35; Ewangelia Marka 13,31; Ewangelia Łukasza 21,33). „Wy, którzy niegdyś byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym, dla was niegdyś nie było zmiłowania, ale teraz zmiłowania dostąpiliście” (I List Piotra 2,10). „Ale teraz wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się w Chrystusie Jezusie bliscy przez krew Chrystusową” (List do Efezjan 2,13). „Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła” (Dzieje Apostolskie 2,39).

Obietnice Boże są wieczne i pewne! „Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo wierny jest Ten, który dał obietnicę” (List do Hebrajczyków 10,23).

Autor: Estera Bednarska

[FMP].
[/FMP]

KRYTYCZNA SYTUACJA PRZEŚLADOWANYCH CHRZEŚCIJAN W PAKISTANIE!

Obecna sytuacja w Pakistanie jest katastrofalna. Inflacja w tej chwili wynosi 27,6 procent. Ceny rosną w zastraszającym tempie dosłownie z dnia na dzień. Jest to niewątpliwie skutek ubiegłorocznej klęski powodzi, która dotknęła jedną trzecią tego kraju. Ubodzy chrześcijanie, których i tak nie było stać do tej pory na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych, teraz znaleźli się w sytuacji bez wyjścia.

– W naszej wiosce rodziny znalazły się w krytycznym momencie. Ludzie szukają możliwości zdobycia jedzenia. Z okolicznych fabryk cegieł ludzie dzwonią do nas, proszą o możliwość pomocy żywnościowej – napisała do nas Sajida, koordynatorka ośrodka Duszpasterstwa Dobrego Pasterza w Pendżabie.

Życie chrześcijan w Pakistanie jest bardzo trudne. Z powodu naśladowania naszego Pana Jezusa Chrystusa doznają oni bardzo licznych i ciężkich prześladowań, a także ubóstwa, ponieważ chrześcijanin nie ma szans na dobrze płatną pracę, bowiem uważany jest przez społeczeństwo za osobę trzeciej kategorii. Nasi Bracia i Siostry w Chrystusie wykonują w Pakistanie najgorzej płatne prace, a częstokroć całe rodziny łącznie z małymi dziećmi pracują jako niewolnicy w fabrykach cegieł. Nie mają oni w większości szans nawet na podstawową edukację, przeważnie są niepiśmienni. Ich dochód nie starcza im nawet na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych, co dopiero dodatkowe wydatki związane na przykład z leczeniem, gdyż nie ma darmowej opieki zdrowotnej – pobyt w szpitalu czy wizyta u lekarza jest to wydatek, na którego ich po prostu nie stać.

W imieniu naszych Braci i Sióstr w Pakistanie pragniemy prosić wszystkie osoby o otwartych sercach o chociaż drobną pomoc finansową, która zostanie przeznaczona na paczki żywnościowe dla skrajnie ubogich i prześladowanych chrześcijan z Duszpasterstwa Dobrego Pasterza w Pendżabie i okolicznych fabryk cegieł.

Drodzy Darczyńcy! Bóg pragnie błogosławić wszystkim nam, którzy szczerym sercem i z radością pragniemy pomagać ubogim, bowiem Jezus powiedział: „Dawajcie, a będzie wam dane” (Ewangelia Łukasza 6,38).  Bóg nigdy nie zostawia bez pomocy tych, którzy dzielą się z potrzebującymi, bowiem „Kto jest dobroczynny, będzie wzbogacony, a kto innych pokrzepia, sam będzie pokrzepiony” (Przypowieści Salomona 11,25).

„Rozdawaj swój chleb w obfitości, a po wielu dniach odnajdziesz go” (Księga Kaznodziei Salomona 11,1). „W tym wszystkim pokazałem wam, że tak pracując, należy wspierać słabych i pamiętać na słowo Pana Jezusa, który sam powiedział: Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać aniżeli brać” (Dzieje Apostolskie 20,35).