……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
01.03 „Udziel nam pomocy przeciw wrogowi, bo niczym jest pomoc ludzka! W Bogu okażemy się dzielni, On zdepcze wrogów naszych.” (Psalm 108,13-14)
Tak, ludzie często zawodzą, ale Bóg – nigdy. Człowiek obiecuje swemu przyjacielowi pomoc, ale gdy ów do niego przychodzi – udaje, że nie ma go w domu i nie otwiera drzwi lub nie odbiera telefonów. Bóg nigdy nie postępuje w ten sposób. Gdy zwracamy się do Niego o pomoc – otrzymujemy ją zawsze! On udziela nam pomocy we wszystkich wymiarach, w walce z wszystkimi naszymi „wrogami”: w walce z naszymi pożądliwościami, w problemach dnia codziennego, w atakach diabelskich i atakach innych ludzi na nas.
„Będziecie ścigać swoich wrogów, a oni padną przed wami od miecza. Pięciu waszych będzie ścigać stu, a stu waszych będzie ścigać dziesięć tysięcy i wasi wrogowie padną przed wami od miecza” (III Księga Mojżeszowa 26,7-8). „Schronem pewnym jest Bóg wiekuisty, a tu na dole ramiona wieczne; i przepędził przed tobą wroga, i rzekł: Wytęp!” (V Księga Mojżeszowa 33,27). „Weseli się serce moje w Panu, wywyższony jest róg mój w Panu, szeroko rozwarte są usta moje nad wrogami mymi, gdyż raduję się ze zbawienia twego” (I Księga Samuela 2,1). „Gdy puszczam się w pogoń za wrogami moimi, wytracam ich i nie zawracam, dopóki ich nie wygubię. Gubię ich i rozbijam, tak iż już powstać nie mogą i padają pod nogi moje. Opasałeś mnie mocą do walki, powaliłeś pode mną tych, którzy przeciwko mnie powstali, sprawiasz, że wrogowie moi tył podają, tym, którzy mnie nienawidzą, nakazuję milczenie” (II Księga Samuela 22,38-41). „A gdy nasi wrogowie dowiedzieli się, że ich zamysł jest nam znany i że Bóg go udaremnił, odstąpili od niego, a my mogliśmy powrócić wszyscy do muru, każdy do swojej roboty” (Księga Nehemiasza 4,15). „Powstań, Panie! Ocal mnie, Boże mój! Wszak Ty uderzyłeś w szczękę wszystkich wrogów moich, połamałeś zęby bezbożnych” (Psalm 3,8). „Z ust dzieci i niemowląt ugruntowałeś moc na przekór nieprzyjaciołom swoim, aby poskromić wroga i mściciela” (Psalm 8,3). „Wysławiać cię będę, Panie, bo wyciągnąłeś mnie z toni i nie pozwoliłeś wrogom moim cieszyć się ze mnie” (Psalm 30,2). „Wtedy cofną się wrogowie moi, gdy zawołam: To wiem, że Bóg jest ze mną” (Psalm 56,10). „W Bogu odniesiemy zwycięstwo, On zdepcze wrogów naszych” (Psalm 60,14). „A jeżeli ktoś chce im wyrządzić szkodę, ogień bucha z ich ust i pożera ich wrogów; tak musi zginąć każdy, kto by chciał im wyrządzić szkodę” (Objawienie Jana 11,5). „A jako ostatni wróg zniszczona będzie śmierć” (I List do Koryntian 15,26).
W Piśmie Świętym jest jeszcze wiele innych wersetów ukazujących Boże wybawienie od naszych wrogów i nie sposób zacytować je wszystkie w dzisiejszym rozważaniu, gdyż przybrałoby ono rozmiar książeczki. Zastanówmy się teraz przez chwilę, jaki jest warunek otrzymania przez nas pomocy od Boga? Tylko jeden: musimy trwać w Jezusie! „Jeśli we mnie trwać będziecie i słowa moje w was trwać będą, proście o cokolwiek byście chcieli, stanie się wam” (Ewangelia Jana 15,7).
Autor: Estera Bednarska
[FMP].
[/FMP]
MOŻEMY ODMIENIĆ LOS UBOGICH DZIECI I DAĆ IM SZANSĘ NA ZDOBYCIE WYKSZTAŁCENIA I DOBRĄ PRZYSZŁOŚĆ!
Drodzy Darczyńcy!
Naszym współpracownikom z Pendżabu, Sajidzie i Ashbeelowi Rafiq, którzy są koordynatorami Duszpasterstwa Dobrego Pasterza, udało się dotrzeć do grupy ludzi żyjących z daleka od jakichkolwiek miast i wiosek. Zamieszkują oni niewielką osadę bez nazwy, numeru, ani nawet formalnej rejestracji, położoną na odludziu, w pakistańskim Pendżabie. Osada ta jest zamieszkała przez samych chrześcijan – dlatego jest o wiele uboższa niż inne, i tak biedne, pendżabskie wioski. Nie ma w niej praktycznie żadnej infrastruktury, nie ma prądu, nie ma nawet porządnej studni.
Obecnie osadę zamieszkuje 20 rodzin – w sumie 54 osoby: 16 kobiet, 15 mężczyzn, 23 dzieci. Kolonia jest oddalona od innych wiosek, do pracy ludzie muszą podróżować spore odległości. Nikt z nich nie potrafi czytać ani pisać, nikt nigdy nie chodził do szkoły – ponieważ nie ma i nigdy nie było żadnej szkoły w pobliżu.
JEDYNĄ SZANSĄ NA ODMIENIENIE LOSU MIESZKAŃCÓW OSADY JEST EDUKACJA.
Koordynatorzy Duszpasterstwa Dobrego Pasterza Sajida i Ashbeel znaleźli na terenie kolonii opuszczone gospodarstwo, mogące bardzo dobrze pełnić funkcję szkoły, tym bardziej, że ma przestronne podwórko. Budynek jest w dobrym stanie. Jeśli pomaluje się jasnym kolorem wewnętrzne ściany, klasa będzie wyglądała naprawdę sympatycznie i zachęcająco dla małych uczniów. Prace zostaną wykonane przez mężczyzn z kolonii (niektórzy z nich najmują się w innych wioskach do pracy przy malowaniu remontowanych pomieszczeń). Konieczny jest również zakup wyposażenia do szkoły oraz oczywiście materiałów dydaktycznych, a także zapewnienie uczniom dostępu do czystej wody – i w tym celu wykonanie pompy ręcznej.
Opiekunowie Duszpasterstwa Dobrego Pasterza rozpoczęli poszukiwania odpowiedniej osoby, która mogłaby zająć się edukacją dzieci z kolonii. Ponieważ żadne z dzieci nie posiada wcale wiedzy ani umiejętności szkolnych, wszystkie muszą zacząć naukę od samego początku. Dzień pracy nauczyciela w Pakistanie wynosi sześć godzin, w związku z tym wszystkie dzieci zostaną przydzielone, zgodnie z wiekiem, do jednej z trzech grup: Grupa „A” dzieci 4-6 lat będą miały zajęcia szkolne 1 godzinę dziennie. Grupa „B” dzieci 7-9 lat – zajęcia 2 godziny dziennie. Grupa „C” dzieci 10-13 lat – zajęcia w szkole będą mieć przez trzy godziny dziennie. Oczywiście, tak będzie na początku, jeżeli będziemy mogli zatrudnić kolejnego nauczyciela, zajęcia szkolne zostaną wydłużone o odpowiednią ilość godzin.
Poniżej podajemy przybliżone podstawowe koszty związane z naszym projektem założenia szkoły dla dzieci z kolonii. Koszty podane są w rupiach pakistańskich, ponieważ kurs walutowy bardzo się waha i trudno jednoznacznie określić te koszty w złotówkach (jeden złoty w zależności od kursu to od 40 do 60 rupii).
1) Miesięczny koszt zatrudnienia nauczyciela: 20.000 rupii
2) Koszt farb i przyborów malarskich do pomalowania budynku szkolnego: 3.000 rupii
3) Wykonanie, montaż i transport ręcznej pompy do wody: 18.000 rupii
4) Wyposażenie szkoły (8 ławek dla uczniów, biurko i krzesło dla nauczyciela, tablica, szafka, półka oraz transport) 24.000 rupii
5) Materiały dydaktyczne, razem 15.000 rupii w tym: 50 zeszytów, 25 piór, 25 ołówków, 25 linijek, 25 pudełek kredek, 25 bloków rysunkowych, 25 elementarzy
Jeśli uruchomienie szkoły przebiegnie zgodnie z planem i nauka w szkole będzie owocna, można wówczas podjąć następne kroki, takie jak:
– zorganizowanie umywalni dla dzieci,
– założenie biblioteczki,
– rozszerzenie edukacji na grupę zmotywowanych dorosłych
– zakup innych pomocy dydaktycznych,
– zarejestrowanie szkoły (koszt to ponad 50.000 rupii oraz związanych z tym dużo formalności).
DRODZY DARCZYŃCY! POMÓŻCIE NAM ODMIENIĆ LOS TYCH UBOGICH DZIECI I DAJMY IM SZANSĘ NA ZDOBYCIE WYKSZTAŁCENIA I DOBRĄ PRZYSZŁOŚĆ!
Bóg pragnie błogosławić wszystkim nam, którzy szczerym sercem i z radością pragniemy pomagać ubogim, bowiem Jezus powiedział: „Dawajcie, a będzie wam dane” (Ewangelia Łukasza 6,38). Bóg nigdy nie zostawia bez pomocy tych, którzy dzielą się z potrzebującymi, bowiem „Kto jest dobroczynny, będzie wzbogacony, a kto innych pokrzepia, sam będzie pokrzepiony” (Przypowieści Salomona 11,25).
„Rozdawaj swój chleb w obfitości, a po wielu dniach odnajdziesz go” (Księga Kaznodziei Salomona 11,1). „W tym wszystkim pokazałem wam, że tak pracując, należy wspierać słabych i pamiętać na słowo Pana Jezusa, który sam powiedział: Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać aniżeli brać” (Dzieje Apostolskie 20,35).
Wszystkie osoby pragnące pomóc poprzez naszą Fundację prosimy o wpłaty na konto z dopiskiem „Szkoła dla dzieci z osady”
FILEO-FUNDACJA NIOSĄCA POMOC OFIAROM PRZEMOCY KRS 0000705635
Tytuł przelewu: „Szkoła dla dzieci z osady”
BPKOPLPW
Rachunek do wpłat w walucie polskiej
PL 30 1020 2791 0000 7902 0269 1947
Rachunek do wpłat w walucie zagranicznej
PL 46 1020 2791 0000 7502 0309 5569
