BOŻE OBIETNICE
„Gdyż tak mówi Pan: Nie poczujecie wiatru ani nie ujrzycie deszczu, a jednak dolina ta napełni się wodą tak, iż pić będziecie wy i wasze stada, i wasze bydło.” (II Księga Królewska 3,17)
Lud izraelski szedł przez pustynię naprzeciw swoich wrogów, Moabitów, z którymi był w stanie wojny (przeczytaj rozdział 3. II Księgi Królewskiej). Po tygodniu marszu zabrakło im wody do picia. Byli pełni obaw, że czeka ich śmierć. Jednak Pan przez usta proroka Elizeusza zapowiada im cudowny ratunek: chociaż nie będzie deszczu, chociaż nie będzie wiatru, to jednak Pan sprawi, iż dolina stanie się tak pełna wody, że starczy jej nie tylko dla ludzi, ale również dla ich zwierząt. Czyż to nie wspaniała obietnica – wybawienie ludu Bożego w sposób ponadnaturalny od śmierci z pragnienia? Jednak Bóg obiecał im o wiele więcej – wybawienie z ręki ich wrogów, Moabitów. I co obiecał to też spełnił. Zatem „Izraelici zerwali się i uderzyli na Moabitów, tak że ci pierzchnęli przed nimi. Potem wtargnęli w głąb kraju, rażąc wciąż Moabitów. Grody poburzyli, na każde pole uprawne każdy wojownik rzucał swój kamień, tak że je nimi pokryli, wszystkie źródła wód zasypali, wszystkie drzewa owocowe wycięli, a ocalało tylko Kir-Chareszet, lecz i to otoczyli procarze i zdobyli je” (II Księga Królewska 3,24-25).
Drodzy Czytelnicy! Czy Ten, który wybawiał we wspaniały sposób Swój lud izraelski, nie ma teraz mocy, by wybawiać Swoje dzieci z wszelkiej niedoli? Czy Ten, który czynił wspaniałe cuda, nie czyni ich już dzisiaj w naszym życiu? „Wołaj do mnie, a odpowiem ci i oznajmię ci rzeczy wielkie i niedostępne, o których nie wiesz!” (Księga Jeremiasza 33,2). „I wzywaj mnie w dniu niedoli, wybawię cię, a ty mnie uwielbisz!” (Psalm 50,15).
Pamiętaj! Słowa zapisane w Piśmie Świętym są zawsze aktualne i ponadczasowe. Obietnice przeznaczone dla ludu Bożego, ważne są i teraz dla nas, dzieci Bożych żyjących w obecnych czasach. „Słowa moje nie przeminą” – mówi Bóg trzykrotnie (Ewangelia Mateusza 24,35; Ewangelia Marka 13,31; Ewangelia Łukasza 21,33). „Wy, którzy niegdyś byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym, dla was niegdyś nie było zmiłowania, ale teraz zmiłowania dostąpiliście” (I List Piotra 2,10). „Ale teraz wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się w Chrystusie Jezusie bliscy przez krew Chrystusową” (List do Efezjan 2,13). „Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła” (Dzieje Apostolskie 2,39).
Obietnice Boże są wieczne i pewne! „Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo wierny jest Ten, który dał obietnicę” (List do Hebrajczyków 10,23).
Estera Bednarska
