DARY DUCHA ŚWIĘTEGO – cz. I
Wersety przewodnie:
„Usługujcie drugim tym darem łaski, jaki każdy otrzymał, jako dobrzy szafarze rozlicznej łaski Bożej” (I List Piotra 4,10).
„Tak i wy, ponieważ usilnie zabiegacie o dary Ducha, starajcie się obfitować w te, które służą ku zbudowaniu zboru” (I List do Koryntian 14,12).
Dary Ducha Świętego (zwane w Piśmie Świętym również darami łaski lub darami duchowymi) są to zdolności, jakimi Bóg obdarza swoje dzieci – ludzi, którzy narodzili się na nowo. Obecnie istnieje wiele kontrowersyjnych poglądów na temat darów Ducha. Niektóre dary ukazane jako ważne w Piśmie Świętym wśród sporej liczby chrześcijan są bardzo rzadko wymieniane, czasem nawet pomijane całkowicie, natomiast eksponowane są te, które w Biblii znajdują się wśród ostatnich. Omawiając ten temat, w pierwszej kolejności – moim zdaniem – należy zwrócić uwagę na to, w jakim celu Bóg obdarzył swoje dzieci darami. Cele te w Biblii zawarte są między innymi w naszych wersetach przewodnich: w I Liście Piotra 4,10 i w I Liście do Koryntian 14,12, czyli są nimi budowanie Zboru Bożego oraz usługiwanie sobie nawzajem (budowanie poszczególnych chrześcijan). Oczywiście głównym celem jest uwielbienie Boga: „Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi. On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi” (Ewangelia Jana 16,13-14).
W Biblii najwięcej o darach Ducha Świętego napisał apostoł Paweł. W swoich listach w kilku miejscach sporządził spis darów Ducha. Poniżej przedstawię te fragmenty Pisma, natomiast w kolejnych częściach niniejszego artykułu chciałabym omówić poszczególne dary. Zachęcam gorąco Was wszystkich, Drodzy Czytelnicy, do refleksji nad posiadanymi przez Was darami Ducha Świętego oraz o modlitwę o jak najlepsze ich wykorzystywanie zgodnie z ich przeznaczeniem – dla Bożej chwały oraz pożytku Kościoła Bożego i poszczególnych chrześcijan.
Autor: Estera Bednarska
Fragmenty Biblii zawierające spis darów Ducha Świętego:
„Powiadam bowiem każdemu spośród was, mocą danej mi łaski, by nie rozumiał o sobie więcej, niż należy rozumieć, lecz by rozumiał z umiarem stosownie do wiary, jakiej Bóg każdemu udzielił. Jak bowiem w jednym ciele wiele mamy członków, a nie wszystkie członki tę samą czynność wykonują, tak my wszyscy jesteśmy jednym ciałem w Chrystusie, a z osobna jesteśmy członkami jedni drugich. A mamy różne dary według udzielonej nam łaski; jeśli dar prorokowania, to niech będzie używany stosownie do wiary; jeśli posługiwanie, to w usługiwaniu; jeśli kto naucza, to w nauczaniu; jeśli kto napomina, to w napominaniu; jeśli kto obdarowuje, to w szczerości; kto jest przełożony, niech okaże gorliwość; kto okazuje miłosierdzie, niech to czyni z radością” (List do Rzymian 12,3-8).
„A różne są dary łaski, lecz Duch ten sam. I różne są posługi, lecz Pan ten sam. I różne są sposoby działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich. A w każdym różnie przejawia się Duch ku wspólnemu pożytkowi. Jeden bowiem otrzymuje przez Ducha mowę mądrości, drugi przez tego samego Ducha mowę wiedzy, inny wiarę w tym samym Duchu, inny dar uzdrawiania w tym samym Duchu. Jeszcze inny dar czynienia cudów, inny dar proroctwa, inny dar rozróżniania duchów, inny różne rodzaje języków, inny wreszcie dar wykładania języków. Wszystko to zaś sprawia jeden i ten sam Duch, rozdzielając każdemu poszczególnie, jak chce (I List do Koryntian 12,4-11).
„A Bóg ustanowił w kościele najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, następnie moc czynienia cudów, potem dary uzdrawiania, niesienia pomocy, kierowania, różne języki. Czy wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokami? Czy wszyscy nauczycielami? Czy wszyscy mają moc czynienia cudów? Czy wszyscy mają dary uzdrawiania? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszyscy je wykładają? Starajcie się tedy usilnie o większe dary łaski; a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą” (I List do Koryntian 12,28-31).
„I On ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami, aby przygotować świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego” (List do Efezjan 4,11-12).
